Singular Plural
Nominativ koń konie
Genitiv konia koni
Dativ koniowi koniom
Akkusativ konia konie
Instrumental koniem końmi
Lokativ koniu koniach
Vokativ koniu konie

Worttrennung:

koń, Plural: ko·nie

Aussprache:

IPA: [kɔɲ]
Hörbeispiele:   koń (Info)
Reime: -ɔɲ

Bedeutungen:

[1] Zoologie: Pferd (Equus caballus)
[2] Spielzeug: Pferd
[3] umgangssprachlich, vulgär: das männliche Glied; Schwanz
[4] Sport, speziell Schach: Pferd, Springer
[5] Sport, spezie, Turnen: Pferd

Herkunft:

seit dem 14. Jahrhundert bezeugtes Erbwort aus dem urslawischen *konjь; gemeinslawisches Wort, das etymologisch verwandt ist mit tschechisch kůň → cs, slowakisch kôň → sk, obersorbisch kóń → hsb, niedersorbisch kóń → dsb, russisch (poetisch) конь (konʹ→ ru, weißrussisch конь (konʹ→ be, ukrainisch кінь (kinʹ→ uk, slowenisch konj → sl, serbokroatisch коњ (konj→ sh und bulgarisch кон (kon→ bg[1][2]

Synonyme:

[2] konik
[3] członek, penis, prącie
[4] konik, skoczek

Verkleinerungsformen:

konik

Oberbegriffe:

[1] nieparzystokopytny, kopytny, ssak, kręgowiec, zwierzę
[2] zabawka
[3] narząd płciowy
[4] figura szachowa, figura
[5] przyrząd gimnastyczny, przyrząd

Unterbegriffe:

[1] chmyz, klacz, mustang, ogier, szkapa, tarpan, źrebak (źrebię)
[1] koń dyszlowy, koń lejcowy, koń orczykowy, koń pod siodłem, koń pod siodło, koń twardy w pysku
[1] anglik (folblut, koń angielski), arab (koń arabski), fryz (koń fryzyjski), hucuł (koń huculski), koń czystej krwi, koń pełnej krwi, koń sokólski
[2] koń na biegunach

Beispiele:

[1] „Właśnie dwókonną bryką wjechał młody panek / I obiegłszy dziedziniec zawrócił przed ganek, / Wysiadł s powozu; konie porzucone same, / Szczypać trawę ciągnęły powoli pod bramę.“[3]
[2]

Redewendungen:

[1] czarny końAußenseiter
[1] koń by się uśmiałda lachen ja die Hühner
[1] można z kimś konie kraśćmit jemandem Pferde stehlen können
[1] robić kogoś w konia (zrobić kogoś w konia) – jemandem zum Narren halten
[1] zdrowy jak koń (zdrów jak koń) – kerngesund

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] siodłać konia, osiodłać konia, rozsiodłać konia
[1] jechać na koniu

Wortbildungen:

[1] konina, koniokrad (→ koniokradztwo), konny, koński; koń mechaniczny, koń morski, koń Przewalskiego, koń trojański; na koń

Übersetzungen

Bearbeiten
[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „koń
[1, 3, 4] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „koń
[1–5] Słownik Języka Polskiego – PWN: „koń
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „ko%F1

Quellen:

  1. Krystyna Długosz-Kurczabowa: Słownik etymologiczny języka polskiego. 2. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 83-01-14361-4, Seite 238
  2. Vasmer’s Etymological Dictionary: „конь
  3. Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. Czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource), Seite 9.

Ähnliche Wörter (Polnisch):

ähnlich geschrieben und/oder ausgesprochen: goń, woń


koń ist die Umschrift folgender Wörter:

Weißrussisch: конь (koń)