agitare (Italienisch) Bearbeiten

Verb, transitiv Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens io agito
tu agiti
lui, lei, Lei agita
noi agitiamo
voi agitate
loro agitano
Imperfekt io agitavo
Historisches Perfekt io agitai
Partizip II agitato
Konjunktiv II io agitassi
Imperativ tu agita
voi agitate
Hilfsverb avere
Alle weiteren Formen: Flexion:agitare

Worttrennung:

a·gi·ta·re

Aussprache:

IPA: [ad͡ʒiˈtaːre]
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] schütteln
[2] schwenken
[3] aufwiegeln
[4] übertragen: aufregen

Beispiele:

[1] Agitare la bottiglia prima dell'uso. (Schütteln Sie die Flasche vor Gebrauch.)
[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Vocabolario on line, Treccani: „agitare
[1] Corriere della Sera: il Sabatini Coletti. Dizionario della Lingua Italiana. Edizione onlineagitare
[1] Gabrielli Aldo: Grande Dizionario Italiano, digitalisierte Ausgabe der 2008 bei HOEPLI erschienenen Auflage. Stichwort „agitare“.
[1] PONS Italienisch-Deutsch, Stichwort: „agitare
[1] LEO Italienisch-Deutsch, Stichwort: „agitare
[1] The Free Dictionary Italienisch, Stichwort: „agitare
[1] Uni Leipzig: Wortschatz-Portalagitare
  In diesem Eintrag oder Abschnitt sind die Referenzen noch nicht geprüft und den Bedeutungen gar nicht oder falsch zugeordnet worden. Bitte hilf mit, dies zu verbessern!

agitare (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular agitō
2. Person Singular agitās
3. Person Singular agitat
1. Person Plural agitāmus
2. Person Plural agitātis
3. Person Plural agitant
Perfekt 1. Person Singular agitāvī
Imperfekt 1. Person Singular agitābam
Futur 1. Person Singular agitābō
PPP agitātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular agitem
Imperativ Singular agitā
Plural agitāte
Alle weiteren Formen: Flexion:agitare

Worttrennung:

a·gi·ta·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: in Bewegung setzen; bewegen, treiben
[2] transitiv: gewaltsam bewegen; schütteln, rütteln
[3] transitiv: (Pferde oder Fahrzeuge) treiben, lenken

Herkunft:

Intensivum zu dem Verb agere → la mit dem Suffix -itare → la[1]

Beispiele:

[1] „Convolvolus in vinia ne siet, amurcam condito, puram bene facito, in vas aheneum indito congios II. postea igni leni coquito, rudicula agitato crebro, usque adeo dum fiat tam crassum quam mel.“ (Cato agr. 95,1)[2]
[1] „Oleum si in metretam novam inditurus eris, amurca, ita uti est cruda, prius colluito agitatoque diu, ut bene combibat.“ (Cato agr. 100)[3]
[1] „quod stat aut agitatur, corpus, ubi agitatur, locus, dum agitatur, tempus, quod est in agitatu, actio.“ (Var. LL 5, 11)[4]
[2]
[3] „agitantur quadrigae“ (Var. LL 6, 41)[5]
[3] „nam iam calcari quadrupedo agitabo advorsum clivom, / postidea ad pistores dabo, ut ibi cruciere currens.“ (Plaut. Asin. 708–709)[6]

Wortbildungen:

agitabilis, agitatio, agitator, agitatus
coagitare, cogitare, exagitare, obagitare/obigitare, peragitare

Übersetzungen Bearbeiten

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „agito“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 251-255.
[1–3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „agito
[1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „agito“ Seite 94–95.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „agito“ Seite 94.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 73.
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 75.
  4. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 6.
  5. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 72.
  6. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).