agitatus (Latein) Bearbeiten

Adjektiv Bearbeiten

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv agitātus agitāta agitātum
Komparativ agitātior agitātior agitātius
Superlativ agitātissimus agitātissima agitātissimum
Alle weiteren Formen: Flexion:agitatus

Worttrennung:

a·gi·ta·tus

Bedeutungen:

[1] erregt, bewegt, lebhaft

Herkunft:

Konversion aus dem Partizip Perfekt, Passiv des Verbs agitare → la[1]

Beispiele:

[1]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. agitatus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 251.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „agitatus¹“ Seite 94.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „agitatus¹“ Seite 94.

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ agitātus agitātūs
Genitiv agitātūs agitātuum
Dativ agitātuī agitātibus
Akkusativ agitātum agitātūs
Vokativ agitātus agitātūs
Ablativ agitātū agitātibus

Worttrennung:

a·gi·ta·tus, Genitiv: a·gi·ta·tus

Bedeutungen:

[1] Bewegung
[2] übertragen: Regung

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb agitare → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] actio

Beispiele:

[1] „quod stat aut agitatur, corpus, ubi agitatur, locus, dum agitatur, tempus, quod est in agitatu, actio.“ (Var. LL 5, 11)[2]
[1] „neque ubi is agitatus, non actio ibi.“ (Var. LL 5, 12)[2]
[2] „actionum trium primus agitatus mentis, quod primum ea quae sumus acturi cogitare debemus, deinde tum dicere ac facere.“ (Var. LL 6, 42)[3]

Übersetzungen Bearbeiten

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „2. agitatus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 251.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „agitatus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „agitatus²“ Seite 94.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „agitatus²“ Seite 94.
  2. 2,0 2,1 Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 6.
  3. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 72.

Deklinierte Form Bearbeiten

Worttrennung:

a·gi·ta·tus

Grammatische Merkmale:

  • Nominativ Singular Maskulinum des Partizips Perfekt Passiv des Verbs agitare
agitatus ist eine flektierte Form von agitare.
Die gesamte Deklination findest du auf der Seite Flexion:agitare.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag agitare.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.