adniti (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular adnītor
2. Person Singular adnīteris
3. Person Singular adnītitur
1. Person Plural adnītimur
2. Person Plural adnītiminī
3. Person Plural adnītuntur
Perfekt 1. Person Singular adnīsus sum
adnīxus sum
Imperfekt 1. Person Singular adnītēbar
Futur 1. Person Singular adnītar
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular adnītar
Imperativ Singular adnītere
Plural adnītiminī
Alle weiteren Formen: Flexion:adniti

Nebenformen:

anniti

Worttrennung:

ad·ni·ti

Bedeutungen:

[1] transitiv oder intransitiv, mit ad und Akkusativ oder mit Dativ: sich auf etwas stützen, sich an etwas anstemmen, sich an etwas anlehnen
[2] intransitiv, übertragen: sich anstrengen, sich bemühen, darauf hinarbeiten

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb niti → la mit dem Präfix ad- → la[1]

Beispiele:

[2] „haec ut me voltis adprobare, adnitier / lucrum ut perenne vobis semper suppetat, / ita huic facietis fabulae silentium / itaque aequi et iusti hic eritis omnes arbitri.“ (Plaut. Amph. prol. 14–17)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „annitor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 446–447.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „annitor
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adnitor“ Seite 57.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adnitor“ Seite 57.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 14–17.