pactum (Latein) Bearbeiten

Substantiv, n Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ pactum pacta
Genitiv pactī pactōrum
Dativ pactō pactīs
Akkusativ pactum pacta
Vokativ pactum pacta
Ablativ pactō pactīs

Worttrennung:

pac·tum, Genitiv: pac·ti

Bedeutungen:

[1] Recht: Übereinkunft, Vereinbarung, Verabredung, Vertrag, Vergleich
[2] übertragen, im Ablativ: Art, Weise

Herkunft:

Konversion aus dem Partizip Perfekt Passiv des Verbs pacisci → la[1]

Beispiele:

[1]
[2] „vicini quo pacto niteant, id animum advertito: in bona regione bene nitere oportebit.“ (Cato, agr. 1, 2)[2]

Entlehnungen:

deutsch: Pacht, Pakt, französisch: pacte, italienisch: patto, katalanisch: pacte

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „pactum
[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „pactum“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1431-1432.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „pactum
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „pactum“ Seite 1410.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „pactum“ Seite 1410.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 7.