occipere
occipere (Latein) Bearbeiten
Verb Bearbeiten
Zeitform | Person | Wortform |
---|---|---|
Präsens | 1. Person Singular | occipiō |
2. Person Singular | occipis | |
3. Person Singular | occipit | |
1. Person Plural | occipimus | |
2. Person Plural | occipitis | |
3. Person Plural | occipiunt | |
Perfekt | 1. Person Singular | occēpī |
Imperfekt | 1. Person Singular | occipiēbam |
Futur | 1. Person Singular | occipiam |
PPP | occeptus | |
Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | occipiam |
Imperativ | Singular | occipe |
Plural | occipite | |
Alle weiteren Formen: Flexion:occipere |
Worttrennung:
- oc·ci·pe·re
Bedeutungen:
- [1] transitiv: anfangen, beginnen, aufnahmen, unternehmen, antreten
- [2] transitiv, mit Infinitiv: anfangen, beginnen
- [3] intransitiv: anfangen, beginnen, starten
- [4] intransitiv, zeitlich: anfangen, beginnen
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
- [2] „is amare occepit Alcumenam clam virum / usuramque eiius corporis cepit sibi, / et gravidam fecit is eam compressu suo.“ (Plaut. Amph. 107–109)[2]
Übersetzungen Bearbeiten
- [1–4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „occipio“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1298.
- [1–4] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „occipio“
- [1–4] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „occipio“ Seite 1357.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „occipio“ Seite 1357.
- ↑ Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat) .