admetiri (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular admētior
2. Person Singular admētīris
3. Person Singular admētītur
1. Person Plural admētīmur
2. Person Plural admētīminī
3. Person Plural admētiuntur
Perfekt 1. Person Singular admēnsus sum
Imperfekt 1. Person Singular admētiēbar
Futur 1. Person Singular admētiar
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular admētiar
Imperativ Singular admētīre
Plural admētīminī
Alle weiteren Formen: Flexion:admetiri

Worttrennung:

ad·me·ti·ri

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] transitiv, mit Dativ: jemandem etwas zumessen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb metiri → la mit dem Präfix ad- → la[1]

Beispiele:

[1] „si non ante acceperit, dominus vinum admetietur. quod admensus erit, pro eo re solvito; si emptor postularit, dominus ius iurandum dabit verum fecisse.“ (Cato agr. 148,2)[2]
[1] „Vinum emptoribus sine molestia quo modo admetiaris.“ (Cato agr. 154)[3]
[1] „coge ut ad aquam tibi, id quod summi iuris est, frumentum Hennenses admetiantur vel Phintiam vel Halaesam vel Catinam, loca inter se maxume diversa, eodem die quo iusseris deportabunt.“[4]
[1] „videretis regem nunc mendicantem prope frumentum ab Aetolis quod militi admetiatur,[5]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „admetior“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 131.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „admetior
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „admetior“ Seite 52.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „admetior“ Spalte 725, Zeile 66 – Spalte 726, Zeile 5.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „admetior“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 131.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 100.
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 103.
  4. Marcus Tullius Cicero, In Verrem orationes sex, 3, 192
  5. Titus Livius, Ab urbe condita, 35,49,10