Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular appāreō
2. Person Singularappārēs
3. Person Singularappāret
1. Person Pluralappārēmus
2. Person Pluralappārētis
3. Person Pluralappārent
Perfekt 1. Person Singularappāruī
Imperfekt 1. Person Singularappārēbam
Futur 1. Person Singularappārēbo
PPP appāritus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singularappāream
Imperativ Singularappārē
Pluralappārēte
Alle weiteren Formen: Flexion:apparere

Alternative Schreibweisen:

adparere

Worttrennung:

ap·pa·re·re

Bedeutungen:

[1] intransitiv: physisch sichtbar sein
[2] intransitiv: bemerkbar sein
[3] intransitiv: gesehen werden, erscheinen, sein
[4] intransitiv: geschaffen werden, erscheinen, ersichtlich sein
[5] intransitiv: wiedergefunden werden; erscheinen, auftauchen
[6] intransitiv: sichtbar werden, erscheinen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb parere  la mit dem Präfix ad-  la[1]

Beispiele:

[1] „ubi iam omnes composueris, sale insuper obrue, ne caro appareat: aequale facito.“ (Cato agr. 162,2)[2]
[2]
[4] „si ei opus non apparet, dicit vilicus sedulo se fecisse, servos non valuisse, tempestates malas fuisse, servos aufugisse, opus publicum effecisse.“ (Cato agr. 2,2)[3]
[5] „So. hic patera nulla in cistulast. Am. quid ego audio? / So. id quod verumst. Am. at cum cruciatu iam, nisi apparet, tuo. / Al. haec quidem apparet.“ (Plaut. Amph. 792–794)[4]

Wortbildungen:

apparens, apparitio, apparitor

Übersetzungen

Bearbeiten
[1–6] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „appareo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 503-504.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „appareo
[1–6] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „appareo“ Seite 164.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „appareo“ Seite 164.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 116.
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 9.
  4. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).