amnis (Latein) Bearbeiten

Substantiv, m, f Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ amnis amnēs
Genitiv amnis amnum
Dativ amnī amnibus
Akkusativ amnem amnēs
Vokativ amnis amnēs
Ablativ amne amnibus

Anmerkung zum Genus:

Das Substantiv amnis wird vorklassisch auch als Femininum gebraucht.

Worttrennung:

am·nis, Genitiv: am·nis

Bedeutungen:

[1] Geografie: Fluss, Strom
[2] poetisch: Strom des Ozeans, Meeresströmung
[3] fließende Bewegung von Wasser; Strömung
[4] meist fließendes Wasser
[5] übertragen: Fließen einer Flüssigkeit; Fluss, Strömung
[6] übertragen: Aufkommen von Dichtung oder Kunst

Herkunft:

Erbwort aus dem protoitalischen *afni-, das sich seinerseits auf das indogermanische *h₂ebʰ-n- zurückführen lässt; etymologisch verwandt mit altirisch aub → sga und abann → sga, mittelwalisisch afon → wlm, hethitisch hapa-, palaisch hāpna-, keilschrift-luwisch hāpa/i-, hieroglyphen-luwisch hapa/i-, lykisch 𐊜𐊂𐊀 (χba(i)-) → xlc[1][2]

Sinnverwandte Wörter:

[1] flumen, fluvius

Beispiele:

[1] „si poteris, sub radice montis siet, in meridiem spectet, loco salubri; operariorum copia siet, bonumque aquarium, oppidum validum prope siet; si aut mare aut amnis, qua naves ambulant, aut via bona celebrisque.“ (Cato agr. 1,3)[3]
[1] „Salicta locis aquosis, umectis, umbrosis, propter amnes, ibi seri oportet:“ (Cato agr. 9)[4]
[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „amnis
[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „amnis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 385.
[1, 3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „amnis
[1] dict.cc Latein-Deutsch, Stichwort: „amnis
[1–6] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „amnis“ Seite 131–132.

Quellen:

  1. Michiel de Vaan: Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. 1. Auflage. Brill, Leiden, Boston 2008, ISBN 978-90-04-16797-1 (Band 7 der Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series), Seite 39.
  2. Alfred Ernout, Alfred Meillet: Dictionnaire étymologique de la langue latine. Histoire des mots. durch Jacques André vermehrte und korrigierte Neuauflage der 4. Auflage. Klincksieck, Paris 2001, ISBN 2-252-03277-4, Seite 28–29.
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 7–8.
  4. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 20.