afluere (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular āfluō
2. Person Singular āfluis
3. Person Singular āfluit
1. Person Plural āfluimus
2. Person Plural āfluitis
3. Person Plural āfluunt
Perfekt 1. Person Singular āflūxī
Imperfekt 1. Person Singular āfluēbam
Futur 1. Person Singular āfluam
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular āfluam
Imperativ Singular āflue
Plural āfluite
Alle weiteren Formen: Flexion:afluere

Anmerkung:

Das Verb afluere wird in den Bedeutungen ‚an etwas Überfluss haben‘ und ‚im Überfluss vorhanden sein‘ auch als Schreibvariante des Verbs affluere aufgefasst.[1]

Worttrennung:

a·flu·e·re

Bedeutungen:

[1] intransitiv: wegfließen
[2] intransitiv, mit Ablativ, übertragen: an etwas Überfluss haben
[3] intransitiv, übertragen: im Überfluss vorhanden sein

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb fluere → la mit dem Präfix ab- → la;[2] wahrscheinlich als Lehnübersetzung des altgriechischen ἀπορρέω (aporreō→ grc[3]

Sinnverwandte Wörter:

[1] defluere, effluere
[2] abundare

Gegenwörter:

[1] affluere

Beispiele:

[1] „Nec tamen video quo modo non vereatur iste deus beatus ne intereat, cum sine ulla intermissione pulsetur agiteturque atomorum incursione sempiterna, cumque ex ipso imagines semper afluant.“ (Cic. nat. 1, 114)[4]
[1] „Epicurus afluere semper ex omnibus corporibus simulacra quaedam corporum ipsorum eaque sese in oculos inferre atque ita fieri sensum videndi putat.“ (Gell. 5, 16, 3)[5]
[1] „de summo vertice fons afluens bullis in gentibus scaturribat perque prona delapsus evomebat undas argenteas iamque rivulis pluribus dispersus ac valles illas agminibus stagnantibus inrigans in modum stipati maris vel ignavi fluminis cuncta cohibebat.“ (Apul. met. 4, 6)[6]
[2] „istuc crucior, a viro me tali abalienarier, / nam tu quemuis potis es facere ut afluat facetiis;“ (Plaut. Mil. 1321–1322)[7]
[2] „fac sis sit delatum huc mihi frumentum, hunc annum quod satis, / mihi et famiilae omni sit meae, atque adeo ut frumento afluam, / ut civitas nomen mihi commutet meque ut praedicet / lenone ex Ballione regem Iasonem.“ (Plaut. Ps. 190–194)[7]
[2] „at qui salubri et moderato cultu atque victu quieti se tradiderit ea parte animi quae mentis et consilii est agitata et erecta saturataque bonarum cogitationum epulis, eaque parte animi quae voluptate alitur nec inopia enecta nec satietate afluenti (quorum utrumque praestringere aciem mentis solet, sive deest naturae quippiam sive abundat atque affluit), illa etiam tertia parte animi, in qua irarum existit ardor, sedata atque restincta, tum eveniet duabus animi temerariis partibus compressis ut illa tertia pars rationis et mentis eluceat et se vegetam ad somniandum acremque praebeat: tum ei visa quietis occurrent tranquilla atque veracia.“ (Cic. div. 1, 61)[8]
[3] „Operae pretium est audire qui omnia prae divitiis humana spernunt neque honori magno locum neque virtuti putant esse, nisi ubi effuse afluant opes.“ (Liv. 3, 26, 7)[9]
[3] „Quin eam diducitis a me singuli vestris beneficiis, intercedendo, eximendo de nervo cives vestros, prohibendo iudicatos addictosque duci, ex eo quod afluit opibus vestris sustinendo necessitates aliorum?“ (Liv. 6, 15, 9)[10]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „afluo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 237–238.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „afluo
[1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „afluo“ Seite 91.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „āfluo“ Spalte 1250.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „affluo“ Spalte 1242.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „afluo“ Seite 91.
  3. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „āfluo“ Spalte 1250.
  4. Marcus Tullius Cicero: De natura deorum. In: Wilhelm Ax (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 2. Auflage. Fasc. 45, B. G. Teubner, Stuttgart 1980, ISBN 3-519-01221-9 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1933), Seite 45.
  5. Aulus Gellius: Noctes Atticae. recensuit Carolus Hosius. stereotype Auflage der 1. Auflage. Volumen I: Libri I–X, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1981 (Erstauflage 1903), ISBN 3-519-01384-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 232.
  6. Apuleius Platonicus Madaurensis; Rudolf Helm (Herausgeber): Metamorphoseon libri XI. erweiterte, stereotype 3. Auflage. Volumen I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71055-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1931), Seite 78–79.
  7. 7,0 7,1 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  8. Marcus Tullius Cicero: De divinatione, De fato / Timaeus. In: Wilhelm Ax (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 46, B. G. Teubner, Stuttgart 1965 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1938), Seite 30–31.
  9. Titus Livius; Robert Seymour Conway, Charles Flamstead Walters (Herausgeber): Ab urbe condita. 1. Auflage. Tomus I: Libri I–V, Clarendon Press Press, Oxford/New York 1914 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis; ohne Seitenangabe).
  10. Titus Livius; Robert Seymour Conway, Charles Flamstead Walters (Herausgeber): Ab urbe condita. 1. Auflage. Tomus II: Libri VI–X, Clarendon Press Press, Oxford/New York 1919 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis; ohne Seitenangabe).

Ähnliche Wörter (Latein):

ähnlich geschrieben und/oder ausgesprochen: affluere