aegre (Latein) Bearbeiten

Adverb Bearbeiten

Positiv Komparativ Superlativ
aegrē aegrius aegerrimē

Worttrennung:

ae·gre, Komparativ: ae·gri·us, Superlativ: ae·ger·ri·mē

Bedeutungen:

[1] (nur) mit Mühe, schwer, schwerlich, kaum
[2] mit Schmerz oder Missfallen; ungern, schwer, schmerzlich
[3] mit Widerwillen; widerwillig, widerstrebend, ungern
[4] Schmerz oder Missfallen verursachen; unangenehm, schmerzlich

Herkunft:

Ableitung zu dem Adjektiv aeger → la mit dem Suffix -e → la[1]

Beispiele:

[1] „nimis aegre risum contini, ubi hospitem inclamavit, / quod sese apsente mihi fidem habere noluisset.“ (Plaut. Asin. 582–583)[2]
[1] „non esse servos peior hoc quisquam potest / nec magi’ vorsutus nec quo ab caveas aegrius.“ (Plaut. Asin. 118–119)[2]
[1] „nunc de illis, quibus aegre lotium it quibusque substillum est.“ (Cato agr. 156,7)[3]
[2] „quamquam ego istanc amo, / possum equidem inducere animum ne aegre patiar quia tecum accubat.“ (Plaut. Asin. 831–832)[2]

Charakteristische Wortkombinationen:

[2] aegre ferre, aegre pati
[4] aegre esse, aegre facere

Übersetzungen Bearbeiten

[1, 2, 4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aegre“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 175.
[1, 2, 4] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „aegre
[1–4] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aegre“ Seite 70.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aegre“ Seite 70.
  2. 2,0 2,1 2,2 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 106.