abnūtāre (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular abnūtō
2. Person Singular abnūtās
3. Person Singular abnūtat
1. Person Plural abnūtāmus
2. Person Plural abnūtātis
3. Person Plural abnūtant
Perfekt 1. Person Singular abnūtāvī
Imperfekt 1. Person Singular abnūtābam
Futur 1. Person Singular abnūtābō
PPP abnūtātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular abnūtem
Imperativ Singular abnūtā
Plural abnūtāte
Alle weiteren Formen: Flexion:abnutare

Worttrennung:

ab·nu·ta·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] intransitiv: heftig abwinken, heftig ablehnen

Herkunft:

Intensivum zu dem Verb abnuere → la[1] oder Ableitung zu dem Verb nutare → la mit dem Präfix ab- → la[2]

Beispiele:

[1] „Ar. quid mi abnutas? Ty. tibi ego abnuto?“ (Plaut. Capt. 611)[3]
[1] „Quidnam est obsecro quod te adiri abnutas?“ (Enn. tr. 352)[4]
[1] „Abnutare saepe abnuere.“ (Paul. Fest. p.27M)[5]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abnuto“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 23.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „abnuto
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abnuto“ Seite 9.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abnuto“ Spalte 116.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abnuto“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 23.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abnuto“ Seite 9.
  3. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  4. Johann Vahlen (Herausgeber): Ennianae poesis reliquiae. 2. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1903 (Internet Archive), Seite 186.
  5. Sextus Pompeius Festus; Wallace Martin Lindsay (Herausgeber): De verborum significatu quae supersunt cum Pauli epitome. stereotype Auflage der 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1997 (Erstauflage 1913), ISBN 3-519-01349-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 25.