ryczeć
ryczeć (Polnisch)
BearbeitenAspekt | ||
---|---|---|
imperfektiv | perfektiv | |
ryczeć | ryknąć zaryczeć | |
Zeitform | Person | Wortform |
Präsens | ja | ryczę |
ty | ryczysz | |
on, ona, ono | ryczy | |
Imperativ | Singular | rycz |
Präteritum | on | ryczał |
ona | ryczała | |
oni | ryczeli | |
Adverbialpartizip | Partizip Aktiv | Partizip Passiv |
rycząc | ryczący | — |
Alle weiteren Formen: Flexion:ryczeć |
Worttrennung:
- ry·czeć
Aussprache:
- IPA: [ˈrɨt͡ʃɛt͡ɕ]
- Hörbeispiele: ryczeć (Info)
Bedeutungen:
- [1] intransitiv: als Tier einen lauten, langen Ton von sich geben; brüllen, muhen, röhren
- [2] intransitiv: einen dumpfen Ton von sich geben; dröhnen, heulen
- [3] intransitiv, umgangssprachlich: laut schreien, lachen oder weinen; brüllen, heulen
Sinnverwandte Wörter:
- [2] grzmieć, huczeć, rozbrzmiewać
- [3] drzeć się, wrzeszczeć, zarykiwać się
Beispiele:
- [1] „Roje po pasiekach poczęły się burzyć i huczeć, bydło ryczało po zagrodach.“[1]
- [2]
Wortbildungen:
- [1] ryczenie
Übersetzungen
Bearbeiten- [1–3] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „ryczeć“
- [1–3] Słownik Języka Polskiego – PWN: „ryczeć“
- [1–3] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „ryczeć“
- [*] Słownik Ortograficzny – PWN: „ryczeć“
Quellen:
- ↑ Henryk Sienkiewicz: Ogniem i mieczem. Powieść z lat dawnych. 7. Auflage. Tom I (= Pisma Henryka Sienkiewicza, Tom VI), Gebethner i Wolff, Warszawa/Kraków 1901 (Erstauflage 1884, Wikisource) , Seite 1.