expedire (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular expediō
2. Person Singular expedīs
3. Person Singular expedit
1. Person Plural expedīmus
2. Person Plural expedītis
3. Person Plural expediunt
Perfekt 1. Person Singular expedīvī
Imperfekt 1. Person Singular expediēbam
Futur 1. Person Singular expediam
PPP expedītus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular expediam
Imperativ Singular expedī
Plural expedīte
Alle weiteren Formen: Flexion:expedire

Worttrennung:

ex·pe·di·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: loswickeln, losbinden, lösen
[2] transitiv, übertragen: herauswickeln, herauswinden, losmachen, loseisen
[3] transitiv, übertragen: abfertigen, beseitigen, in Richtigkeit bringen, ausführen
[4] transitiv, übertragen: entwickeln, erläutern, darlegen, berichten, auseinandersetzen
[5] reflexiv oder intransitiv: sich entwickeln, Fortgang haben, ablaufen
[6] unpersönlich: förderlich sein, dienlich sein, zuträglich sein

Beispiele:

[1]
[5] „Ut vos in vostris voltis mercimoniis / emundis vendundisque me laetum lucris / adficere atque adiuvare in rebus omnibus, / et ut res rationesque vostrorum omnium / bene expedire voltis peregrique et domi, / bonoque atque amplo auctare perpetuo lucro / quasque incepistis res quasque inceptabitis, / et uti bonis vos vostrosque omnis nuntiis / me adficere voltis, ea adferam, ea ut nuntiem / quae maxume in rem vostram communem sient“ (Plaut. Amph. prol. 1–10)[1]
[6] „patrem familiae villam rusticam bene aedificatam habere expedit, cellam oleariam, vinariam, dolia multa, uti lubeat caritatem expectare: et rei et virtuti et gloriae erit.“ (Cato, agr. 3, 2)[2]
[6] „nihil est quod magis expediat, quam boves bene curare.“ (Cato, agr. 54, 5)[3]

Übersetzungen Bearbeiten

[1–6] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „expedio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2573–2575.
[1–6] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „expedire

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 1–10.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 11.
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 56.