dispositio (Latein) Bearbeiten

Substantiv, f Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ dispositio dispositiōnēs
Genitiv dispositiōnis dispositiōnum
Dativ dispositiōnī dispositiōnibus
Akkusativ dispositiōnem dispositiōnēs
Vokativ dispositio dispositiōnēs
Ablativ dispositiōne dispositiōnibus

Worttrennung:

dis·po·si·tio, Genitiv: dis·po·si·ti·o·nis

Bedeutungen:

[1] räumliche Anordnung, Aufstellung, Einteilung, Gliederung
[2] Rhetorik: kunstgerechte Anordnung der Argumente
[3] übertragen: Ordnung, Anordnung

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb disponere → la mit dem Suffix -tio → la[1]

Beispiele:

[1]
[2] „Oportet igitur esse in oratore inventionem, dispositionem, elocutionem, memoriam, pronuntiationem. […] Dispositio est ordo et distributio rerum, quae demonstrat, quid quibus locis sit conlocandum.“ (Rhet. Her. 1,3)[2]

Entlehnungen:

deutsch: Disposition

Übersetzungen Bearbeiten

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „dispositio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2218.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „dispositio
[1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 609.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 609.
  2. Friedrich Marx, Winfried Trillitzsch (Herausgeber): Incerti auctoris de ratione dicendi ad C. Herennium Lib. IV. In: Scripta quae manserunt omnia. stereotype, korr. und erw. 2. Auflage. Fasc. 2, B. G. Teubner, Leipzig 1964 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1923), Seite 2.