apertus (Latein) Bearbeiten

Adjektiv Bearbeiten

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv apertus aperta apertum apertē
Komparativ apertior apertior apertius apertius
Superlativ apertissimus apertissima apertissimum apertissimē
Alle weiteren Formen: Flexion:apertus

Worttrennung:

a·per·tus

Bedeutungen:

[1] als Tür oder Tor Zugang gewährend; geöffnet, offen, offen stehend
[2] mit unverschlossenen Türen, Toten oder Bedeckungen; offen, geöffnet
[3] nicht durch etwas behindert; offen, frei

Herkunft:

Konversion aus dem Partizip Perfekt des Verbs aperire → la[1]

Beispiele:

[1]
[3] „quae loca sicca et non herbosa erunt, aperta ab umbra, ibi triticum serito.“ (Cato agr. 34,2)[2]
[3] „Siliginem, triticum in loco aperto celso, ubi sol quam diutissime siet, seri oportet.“ (Cato agr. 35,1)[3]
[3] „Seminarium ad hunc modum facito: locum quam optimum et apertissimum et stercorosissimum poteris et quam simillimum genus terrae eae, ubi semina positurus eris,“ (Cato agr. 46,1)[4]

Wortbildungen:

aperte, apertum

Übersetzungen Bearbeiten

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „apertus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 489-491.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „apertus
[1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „apertus“ Seite 161.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „apertus“ Seite 161.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 41.
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 42.
  4. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 51.

Deklinierte Form Bearbeiten

Worttrennung:

a·per·tus

Grammatische Merkmale:

  • Nominativ Singular Maskulinum des Partizips Perfekt Passiv des Verbs aperire
apertus ist eine flektierte Form von aperire.
Die gesamte Deklination findest du auf der Seite Flexion:aperire.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag aperire.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.