ancillula (Latein) Bearbeiten

Substantiv, f Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ ancillula ancillulae
Genitiv ancillulae ancillulārum
Dativ ancillulae ancillulīs
Akkusativ ancillulam ancillulās
Vokativ ancillula ancillulae
Ablativ ancillulā ancillulīs

Worttrennung:

an·cil·lu·la, Plural: an·cil·lu·lae

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Dienstmädchen, junge Magd, junge Dienerin, junge Sklavin

Herkunft:

Diminutiv von ancilla[1]

Männliche Wortformen:

[1] servulus

Beispiele:

[1] „Quin mihi ancillulam ingratiis postulat,
Quae meast, quae meo educta sumptu siet,
Vilico suo se dare: sed ipsus eam amat.“[2]
[1] „Ad portum mittunt servulos, ancillulas[3]
[1] „viden tu? ancillas aurum vestem, quam ego cum una ancillula
hic reliqui, unde ei esse censes?“[4]
[1] „idcirco istam iuris scientiam eloquentiae tamquam ancillulam pedisequamque adiunxisti.“[5]
[1] „Iubebat eos qui audiebant se cum ipsos cogitare pictam in tabula Voluptatem pulcherrimo vestitu et ornatu regali in solio sedentem, praesto esse Virtutes ut ancillulas, quae nihil aliud agerent, nullum suum officium ducerent nisi ut Voluptati ministrarent et eam tantum ad aurem admonerent (si modo id pictura intellegi posset) ut caveret ne quid faceret imprudens quod offenderet animos hominum, aut quicquam e quo oriretur aliquis dolor.“[6]
[1] „nec veniat servus nec flens ancillula fictum
suppliciter dominae nomine dicat ‚ave‘.“[7]
[1] „itaque in fabulis iuvenum, senum, militum, matronarum gravior ingressus est, servi, ancillulae, parasiti, piscatores citatius moventur.“[8]
[1] „scortum nobile libertina Hispala Faecenia, non digna quaestu cui ancillula adsuerat, etiam postquam manumissa erat eodem se genere tuebatur.“[9]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ancillula“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 420
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 35

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ancillula“ (Zeno.org)
  2. Titus Maccius Plautus, Casina, 193–195
  3. Titus Maccius Plautus, Menaechmi, 339
  4. Publius Terentius Afer, Heautontimorumenos, 252–253
  5. Marcus Tullius Cicero, De oratore, 1,236
  6. Marcus Tullius Cicero, De finibus bonorum et malorum, 2,69
  7. Publius Ovidius Naso, Remedia amoris, 639–640
  8. Marcus Fabius Quintilianus, Institutio oratoria, 11,3,112
  9. Titus Livius, Ab urbe condita, 39,9,5