adresować

adresować (Polnisch)

Verb

Aspekt
imperfektiv		perfektiv
adresować		zaadresować
Zeitform	Person	Wortform
Präsens	ja	adresuję
	ty	adresujesz
	on, ona, ono	adresuje
Imperativ	Singular	adresuj
Präteritum	on	adresował
	ona	adresowała
	oni	adresowali
Adverbialpartizip	Partizip Aktiv	Partizip Passiv
adresując	adresujący	adresowany
Alle weiteren Formen: Flexion:adresować

Worttrennung:

a·dre·so·wać

Aussprache:

IPA: [adrɛˈsɔvat͡ɕ]

Hörbeispiele:  adresować ^(Info)

Bedeutungen:

[1] transitiv: etwas mit einer Adresse/Anschrift versehen; adressieren

[2] transitiv: etwas an jemanden wenden; adressieren, richten

[3] veraltet, transitiv: jemanden empfehlen, jemand empfehlend schicken

Herkunft:

seit der 1. Hälfte des 19. Jahrhunderts bezeugte Entlehnung aus den deutschen adressieren oder dem französischen adresser ^→ fr

Synonyme:

[2] kierować, odnosić, stosować, zwracać

[3] rekomendować, polecać, wskazywać

Gegenwörter:

[2] odbierać, otrzymywać

Oberbegriffe:

[1] pisać

Beispiele:

[1] „W ubiegłym roku na Polaka przypadały cztery przesyłki adresowane bezpośrednio do niego i osiem nieimiennych, trafiających do jego skrzynki pocztowej.“

[2]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] adresować list na czyjeś imię, adresować paczkę

[2] adresować prośbę do kogoś, adresować pytanie do kogoś, adresować spojrzenie do kogoś

Übersetzungen

 [1] transitiv: etwas mit einer Adresse/Anschrift versehen; adressieren

Deutsch: adressieren

 [2] transitiv: etwas an jemanden wenden; adressieren, richten

Deutsch: adressieren, richten

 [3] veraltet, transitiv: jemanden empfehlen, jemand empfehlend schicken

Deutsch: empfehlen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „adresować“

[1, 2] Słownik Języka Polskiego – PWN: „adresować“

[1] Bogusław Dunaj: Nowy słownik języka polskiego. 1. Auflage. Wilga, Warszawa 2005, ISBN 83-7375-343-5 , Seite 3.

[1, 2] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5 , Seite 13.

[1, 2] Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0 , Seite 16.

[1, 2] Mirosław Bańko: Inny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–Ó, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-12826-7 , Seite 8.

[1, 2] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite 65–66.

[1, 2] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.) , Seite 10.

[1, 2] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–K, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978 , Seite 10.

[1, 2] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „adresować“

[1, 2] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–Ć, Państwowe Wydawnictwo – Wiedza Powszechna, Warszawa 1958 , Seite 30.

[1–3] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , Seite 9.

[1, 3] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , Seite 7.

[1, 3] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807 , „adresować“, Seite 5.

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „adresować“

Quellen:

Verb, refexiv

Aspekt
imperfektiv		perfektiv
adresować się		—
Zeitform	Person	Wortform
Präsens	ja	adresuję się
	ty	adresujesz się
	on, ona, ono	adresuje się
Imperativ	Singular	adresuj się
Präteritum	on	adresował się
	ona	adresowała się
	oni	adresowali się
Adverbialpartizip	Partizip Aktiv	Partizip Passiv
adresując się	adresujący się	—
Alle weiteren Formen: Flexion:adresować

Worttrennung:

a·dre·so·wać się

Aussprache:

IPA: [adrɛˈsɔvat͡ɕ‿ɕɛw̃], [adrɛˈsɔvat͡ɕ‿ɕɛ]

Hörbeispiele:  adresować ^(Info)

Bedeutungen:

[1] veraltet, reflexiv: sich an jemanden adressieren, sich an jemanden wenden

[2] veraltet, reflexiv: jemanden umwerben, jemandem den Hof machen

Sinnverwandte Wörter:

[1] odwoływać się, udawać się, zwracać się

[2] absztyfikować się, asystować, bałamucić, zalecać się

Beispiele:

[1] Nie wiedział, do kogo ma się w tej sprawie adresować.

Er wusste nicht, an wen er sich in dieser Angelegenheit adressieren sollte.

Charakteristische Wortkombinationen:

[2] adresować się do dziewczyny

Übersetzungen

 [1] veraltet, reflexiv: sich an jemanden adressieren, sich an jemanden wenden

Deutsch: adressieren, wenden

 [2] veraltet, reflexiv: jemanden umwerben, jemandem den Hof machen

Deutsch: umwerben

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „adresować“

[1, 2] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. 1. Auflage. Tom pierwszy A–Ć, Państwowe Wydawnictwo – Wiedza Powszechna, Warszawa 1958 , Seite 30.

[1, 2] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , Seite 9.

[1, 2] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , Seite 7.

[1, 2] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807 , „adresować“, Seite 5.