adaugescere (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular adaugescō
2. Person Singular adaugescis
3. Person Singular adaugescit
1. Person Plural adaugescimus
2. Person Plural adaugescitis
3. Person Plural adaugescunt
Perfekt 1. Person Singular
Imperfekt 1. Person Singular adaugescēbam
Futur 1. Person Singular adaugescam
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular adaugescam
Imperativ Singular adaugesce
Plural adaugescite
Alle weiteren Formen: Flexion:adaugescere

Worttrennung:

ad·au·ges·ce·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] intransitiv: zunehmen, wachsen, sich vermehren

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb augescere → la mit dem Präfix ad- → la[1][2]

Beispiele:

[1] „Nec stipata magis fuit umquam materiai / copia nec porro maioribus intervallis: / nam neque adaugescit quicquam neque deperit inde.“ (Lucr. 2, 294–296)[3]
[1] „atque etiam ventos praemonstrat saepe futuros / inflatum mare, cum subito penitusque tumescit / saxaque cana salis niveo spumata liquore / tristificas certant Neptuno reddere voces, / aut densus stridor cum celso e vertice montis / ortus adaugescit scopulorum saepe repulsus.“ (Cic. de div. 1,13)[4]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adaugesco“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 106.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „adaugesco
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 11.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adaugesco“ Seite 40.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „adaugesco“ Spalte 572.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „adaugesco“ Spalte 572.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adaugesco“ Seite 40.
  3. Titus Lucretius Carus; Marcus Deufert (Herausgeber): De rerum natura. 1. Auflage. De Gruyter, Berlin/Boston 2019, ISBN 978-3-11-026251-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 57.
  4. Marcus Tullius Cicero: De divinatione, De fato / Timaeus. In: Wilhelm Ax (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 46, B. G. Teubner, Stuttgart 1965 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1938), Seite 6–7.