aequinoctium (Latein) Bearbeiten

Substantiv, n Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ aequinoctium aequinoctia
Genitiv aequinoctiī aequinoctiōrum
Dativ aequinoctiō aequinoctiīs
Akkusativ aequinoctium aequinoctia
Vokativ aequinoctium aequinoctia
Ablativ aequinoctiō aequinoctiīs

Worttrennung:

ae·qui·noc·ti·um

Bedeutungen:

[1] Astronomie: Tagundnachtgleiche, Äquinoktium

Herkunft:

zusammengesetzt aus aequus → la ‚gleich‘ und nox, noctis → la ‚Nacht‘ sowie dem Suffix -ium → la[1]

Beispiele:

[1] „Olivetum diebus XV ante aequinoctium vernum incipito putare:“ (Cato agr. 44)[2]
[1] „serito secundum aequinoctium vernum.“ (Cato agr. 161,1)[3]

Wortbildungen:

aequinoctialis

Entlehnungen:

deutsch: Äquinoktium

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aequinoctium“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 188.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aequinoctium“ Seite 74.
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, „aequinoctium“, Seite 19.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aequinoctium“ Seite 74.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 50.
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 115.