accensio (Latein) Bearbeiten

Substantiv, f Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ accēnsio accēnsiōnēs
Genitiv accēnsiōnis accēnsiōnum
Dativ accēnsiōnī accēnsiōnibus
Akkusativ accēnsiōnem accēnsiōnēs
Vokativ accēnsio accēnsiōnēs
Ablativ accēnsiōne accēnsiōnibus

Worttrennung:

ac·cen·sio, Genitiv: ac·cen·si·o·nis

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Vorgang, etwas zum Brennen zu bringen; Anzünden
[2] spätlateinisch, übertragen: Feuer, Brand

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb accendere → la[1] mit dem Suffix -sio → la

Beispiele:

[1] „et mulierem viduam quae drachmam perdiderit et vix eam lucernae accensione repperit: quae omnia quem sensum habeant, non huius temporis est disserere.“ (Hier. in Ezech. 45,10,12/13)[2]
[1] „Ignem autem mihi alienum videtur accendere, quisquis corporeae vel saecularis alicuius cupiditatis ignem in sacrario sui cordis accendens audeat adpropinquare altaribus domini, quae non recipiunt nisi illius ignis accensionem, de quo ait: ignem veni mittere in terram, et quid volo, si iam accensus est? “ (Paul. Nol. 44,6)[3]
[2] „Sed ira longa indignatio est, furor repentina mentis accensio.“ (Cassiod. in psalm. 6,1)[4]
[2] „mites sunt qui nulla furoris accensione turbantur, sed in lenitate animi iugiter perseverant;“ (Cassiod. in psalm. 24,8)[5]

Erbwörter:

italienisch: accensione

Übersetzungen Bearbeiten

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „accensio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 53.
[1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „accensio“ Spalte 279.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „accensio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 53.
  2. Sanctus Hieronymus Presbyter: Opera. Herausgeber: François Glorie (= Corpus Christianorum. Series Latina. Band 75). Pars I: Opera exegetica, 4: Commentariorum in Hiezechielem libri XIV. Brepolis, Turnholt 1964., Seite 680–681.
  3. S. Pontius Meropius Paulinus Nolanus: Opera. Herausgeber: Wilhelm von Hartel (= Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Band 29). 1. Auflage. Pars I: Epistulae. Österreichische Akademie der Wissenschaften, Prag/Wien/Leipzig 1894 (Internet Archive)., Seite 376.
  4. Magnus Aurelius Cassiodorus Senator: Opera. Pars II,1: Expositio psalmorum I–LXX, Brepolis, Turnhout 1958 (Corpus Christanorum, Series Latina, Band XCVII), Seite 73.
  5. Magnus Aurelius Cassiodorus Senator: Opera. Pars II,1: Expositio psalmorum I–LXX, Brepolis, Turnhout 1958 (Corpus Christanorum, Series Latina, Band XCVII), Seite 225.