abstare (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular abstō
2. Person Singular abstās
3. Person Singular abstat
1. Person Plural abstāmus
2. Person Plural abstātis
3. Person Plural abstant
Perfekt 1. Person Singular
Imperfekt 1. Person Singular abstābam
Futur 1. Person Singular abstābō
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular abstem
Imperativ Singular abstā
Plural abstāte
Alle weiteren Formen: Flexion:abstare

Alternative Schreibweisen:

apstare

Worttrennung:

ab·sta·re

Bedeutungen:

[1] intransitiv: entfernt stehen, abseits stehen
[2] transitiv: von sich fernhalten

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb stare → la mit dem Präfix ab- → la[1]

Beispiele:

[1] „Ut pictura poesis: erit quae, si propius stes, / te capiat magis, et quaedam, si longius abstes.“ (Hor. ars 361–362)[2]
[2] „mille modis, Amor, ignorandust, / procul abhibendust atque apstandust; nam qui in amorem praecipitavit / peius perit quasi saxo saliat;“ (Plaut. Trin. 264–266)[3]

Wortbildungen:

abstantia

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „absto“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 37.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „absto
[1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „absto“ Spalte 198.
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „absto“ Seite 14.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „absto“ Seite 14.
  2. Quintus Horatius Flaccus; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Opera. sterotype Auflage der 4. Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2008, ISBN 978-3-11-020292-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 325.
  3. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Trinummus, Vers 264–266.