abietarius (Latein) Bearbeiten

Adjektiv Bearbeiten

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv abietārius abietāria abietārium
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:abietarius

Worttrennung:

a·bi·e·ta·ri·us

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Handwerk: Tannenholz-, Werkholz-, Bauholz-

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv abies → la[1] mit dem Suffix -arius → la[2]

Sinnverwandte Wörter:

[1] materiarius

Beispiele:

[1] „Abietaria negotia dicebantur, quam materi<ari>am nunc dicimus, videlicet ab abietibus coemendis.“ (Paul. Fest. p. 27 M)[3]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abietarius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 18.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abietarius“ Spalte 94.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abietarius“ Seite 7.

Quellen:

  1. Alfred Ernout, Alfred Meillet: Dictionnaire étymologique de la langue latine. Histoire des mots. durch Jacques André vermehrte und korrigierte Neuauflage der 4. Auflage. Klincksieck, Paris 2001, ISBN 2-252-03277-4, „abies“ Seite 3.
  2. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abietarius“ Seite 7.
  3. Sextus Pompeius Festus; Wallace Martin Lindsay (Herausgeber): De verborum significatu quae supersunt cum Pauli epitome. stereotype Auflage der 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1997 (Erstauflage 1913), ISBN 3-519-01349-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 25.

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ abietārius abietāriī
Genitiv abietāriī abietāriōrum
Dativ abietāriō abietāriīs
Akkusativ abietārium abietāriōs
Vokativ abietārie abietāriī
Ablativ abietāriō abietāriīs

Worttrennung:

a·bi·e·ta·ri·us, Genitiv: a·bi·e·ta·rii

Bedeutungen:

[1] Handwerk: Tischler, Schreiner

Herkunft:

Konversion aus dem Adjektiv abietarius → la

Beispiele:

[1] „Vivit C(aius) Roius C(ai) l(ibertus) Eros abietarius“ (CIL 6,9104)[1]
[1] „ambos erudivit sapientia ut faciant opera abietarii polymitarii ac plumarii de hyacintho et purpura coccoque bis tincto et bysso et texant omnia ac nova quaeque repperiant“ (Vulg. exod. 35, 35)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abietarius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 18.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abietarius“ Spalte 94.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abietarius“ Seite 7.

Quellen:

  1. Corpus Inscriptionum Latinarum, Band VI, 9104
  2. Robert Weber, Roger Gryson (Herausgeber): Biblia Sacra Vulgata. 5. Auflage. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 2007, Exodus Kapitel 35, Vers 35 VUL