aberrare (Italienisch) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens io aberro
tu aberri
lui, lei, Lei aberra
noi aberriamo
voi aberrate
loro aberrano
Imperfekt io aberravo
Historisches Perfekt io
Partizip II aberrato
Konjunktiv II io aberrassi
Imperativ tu aberra
voi aberrate
Hilfsverb avere
Alle weiteren Formen: Flexion:aberrare

Worttrennung:

a·ber·ra·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:   aberrare (Info)

Bedeutungen:

[1] intransitiv: abweichen

Herkunft:

[1] von lateinisch aberrāre → la[1]

Beispiele:

[1]

Wortbildungen:

aberrante, aberrazione

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Italienischer Wikipedia-Artikel „aberrare
[1] Vocabolario on line, Treccani: „aberrare
[1] LEO Italienisch-Deutsch, Stichwort: „aberrare

Quellen:

  1. Vocabolario on line, Treccani: „aberrare

aberrāre (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular aberrō
2. Person Singular aberrās
3. Person Singular aberrat
1. Person Plural aberrāmus
2. Person Plural aberrātis
3. Person Plural aberrant
Perfekt 1. Person Singular aberrāvī
Imperfekt 1. Person Singular aberrābam
Futur 1. Person Singular aberrābō
PPP aberrātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular aberrem
Imperativ Singular aberrā
Plural aberrāte
Alle weiteren Formen: Flexion:aberrare

Worttrennung:

ab·er·ra·re

Bedeutungen:

[1] intransitiv: räumlich von jemandem/einer Gruppe abkommen; abirren, sich verirren
[2] intransitiv, übertragen: abkommen, abschweifen, abweichen, abirren
[3] intransitiv, übertragen: sich zerstreuen, loskommen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb errare → la mit dem Präfix ab-[1]

Beispiele:

[1] „puer aberravit inter homines a patre.“ (Plaut. Men. 31)[2]
[1] „dispersi equites per agros quidam aberrarunt decepti clamoribus aliis ex alio exsistentibus loco, pars obvios habuerunt hostes.“ (Liv. 31,37,2)[3]
[1] „inde ad Macrin, quam vocant, insulam traiecit, ut praetervehentis classis si quas aberrantes ex agmine naves posset, aut postremum agmen opportune adoriretur.“ (Liv. 37,13,1)[4]
[1] „Prodigia eo anno nuntiata: in Crustumino avem sanqualem quam vocant sacrum lapidem rostro cecidisse, bovem in Campania locutam, vaccam aeneam Syracusis ab agresti tauro, qui a pecore aberrasset, initam ac semine adspersam.“ (Liv. 41,13,1–2)[5]
[2] „In hoc genus plerique cum declinantur et ab eo, quo profecti sunt, aberrarunt, specie gravitatis falluntur nec perspicere possunt orationis tumorem.“ (Rhet. Her. 4,15)[6]
[2] „quare non, cum de locis dicam, si ab agro ad †agrosium hominem, ad agricolam pervenero, aberraro.“ (Var. LL 5, 13)[7]
[2] „habet enim quaedam quasi ad commonendum oratorem, quo quidque referat et quo intuens ab eo, quodcumque sibi proposuerit, minus aberret.“ (Cic. de orat. 1,145)[8]
[2] „‚Tamen a proposito‘, inquam, ‚aberramus.‘“ (Cic. fin. 5,53)[9]
[2] „Danda igitur opera est, ut etiamsi aberrare ad alia coeperit, ad haec revocetur oratio, sed utcumque aderunt; neque enim isdem de rebus nec omni tempore nec similiter delectamur.“ (Cic. off. 1,135)[10]
[2] „quarum rerum etsi facilis explicatio videtur, tamen animus aberrat a sententia suspensus curis maioribus.“ (Cic. Phil. 7,1)[11]
[2] „sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus:“ (Cic. fin. 4,40)[12]
[3] „Ego hic duo magna συντάγματα absolvi; nullo enim alio modo a miseria quasi aberrare possum.“ (Cic. Att. 12,44,4)[13]
[3] „at ego hic scribendo dies totos nihil equidem levor, sed tamen aberro.“ (Cic. Att. 12,38,1)[14]
[3] „misellus ἀτυχεῖ nam ἐν τοῖς σπουδαίοις, ubi non aberravit eius animus, satis apparet ἡ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ εὐγένεια.“ (Suet. Cl. 4)[15]

Wortbildungen:

aberratio

Übersetzungen Bearbeiten

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aberro“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 15.
[1–3] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 2.
[1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aberro“ Seite 6.
[1–3] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „“ Spalte 72–74.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aberro“ Seite 6.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Titus Livius; John Briscoe (Herausgeber): Ab urbe condita. 1. Auflage. Tomus I: Libri XXXI–XXXV, B. G. Teubner, Stuttgart 1991, ISBN 3-519-01492-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 46.
  4. Titus Livius; John Briscoe (Herausgeber): Ab urbe condita. 1. Auflage. Tomus II: Libri XXXVI–XL, B. G. Teubner, Stuttgart 1991, ISBN 3-519-01493-9 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 433.
  5. Titus Livius; John Briscoe (Herausgeber): Ab urbe condita. 1. Auflage. Tomus III: Libri XLI–XLV, B. G. Teubner, Stuttgart 1986, ISBN 3-519-01491-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 17–18.
  6. Friedrich Marx, Winfried Trillitzsch (Herausgeber): Incerti auctoris de ratione dicendi ad C. Herennium Lib. IV. In: Scripta quae manserunt omnia. stereotype, korr. und erw. 2. Auflage. Fasc. 2, B. G. Teubner, Leipzig 1964 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1923), Seite 121.
  7. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 7.
  8. Marcus Tullius Cicero: De oratore. In: Kazimierz Kumaniecki (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 3, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1995, ISBN 3-8154-1171-8 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1969), Seite 55.
  9. Marcus Tullius Cicero: De finibus bonorum et malorum. In: Claudio Moreschini (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 43, K. G. Saur, München/Leipzig 2005, ISBN 3-598-71280-4 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 196.
  10. Marcus Tullius Cicero: De officiis. In: Karl Atzert (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. 3. Auflage. Fasc. 48, B. G. Teubner, Leipzig 1958 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 61.
  11. Marcus Tullius Cicero: In M. Antonium orationes Philippicae XIV. In: Paolo Fedeli (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. 2. Auflage. Fasc. 28, B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1986, ISSN 0233-1160 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1982), Seite 99.
  12. Marcus Tullius Cicero: De finibus bonorum et malorum. In: Claudio Moreschini (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 43, K. G. Saur, München/Leipzig 2005, ISBN 3-598-71280-4 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 140.
  13. Marcus Tullius Cicero; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Epistulae ad Atticum. 1. Auflage. Vol. 2: Libri IX–XVI, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1987, ISBN 3-519-01208-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 496.
  14. Marcus Tullius Cicero; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Epistulae ad Atticum. 1. Auflage. Vol. 2: Libri IX–XVI, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1987, ISBN 3-519-01208-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 504.
  15. Gaius Suetonius Tranquillus; Maximilian Ihm (Herausgeber): Opera. stereotyper Nachdruck der 1. Auflage. Volumen I: De vita Caesarum libri VIII, K. G. Saur, München/Leipzig 2003, ISBN 3-598-71827-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1933), Seite 194.