πλοῦτος (Altgriechisch) Bearbeiten

Substantiv, m Bearbeiten

Singular Plural

Nominativ ὁ πλοῦτος οἱ πλοῦτοι

Genitiv τοῦ πλούτου τῶν πλούτων

Dativ τῷ πλούτῳ τοῖς πλούτοις

Akkusativ τὸν πλοῦτον τοὺς πλούτους

Vokativ (ὦ) πλοῦτε (ὦ) πλοῦτοι

Worttrennung:

πλοῦ·τος, Plural: πλού·τοι

Umschrift:

DIN 31634: plutos

Bedeutungen:

[1] eine große Menge; Reichtum, Vermögen, Überfluss
[2] Plural auch: Schätze

Herkunft:

seit der Ilias bezeugte Ableitung zu dem Verb πλέω (pleō→ grc mit dem Suffix -to- wie in βίοτος (biotos→ grc oder νόστος (nostos→ grc und somit mit der Grundbedeutung ‚Fluss, Menge‘[1][2]

Beispiele:

[1] „Ἄριστον μὲν ὕδωρ, ὁ δὲ χρυσὸς αἰθόμενον πῦρ / ἅτε διαπρέπει νυκτὶ μεγάνορος ἔξοχα πλούτου·“ (Pind. Ol. 1, 1–2)[3]
[2]

Wortbildungen:

[1] πλούσιος, πλούταξ, Πλουτεύς, πλουτέω, πλουτηρός, πλουτίζω, πλουτίνδην, Πλούτων
[1] πλουθυγίεια, πλουτοκρατία, πλουτοδότειρα, πλουτοδοτήρ, πλουτοδότης, πλουτοφόρος, πλουτόχθων
[1] ἄπλουτος, ἀρχαιόπλουτος, ἀρχέπλουτος, βαθύπλουτος, ζάπλουτος, καλλίπλουτος, νεόπλουτος, παλαιόπλουτος, ὑπέρπλουτος

Übersetzungen Bearbeiten

[1, 2] Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Griechisch - Deutsches Handwörterbuch (in zwei Bänden). 3. Auflage. Vieweg und Sohn, Braunschweig 1914, Band 2, Seite 638, Eintrag „πλοῦτος“
[1, 2] Wilhelm Pape, bearbeitet von Max Sengebusch: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Griechisch-deutsches Handwörterbuch. Band 1: Α–Κ, Band 2: Λ–Ω. 3. Auflage, 6. Abdruck, Vieweg & Sohn, Braunschweig 1914. Stichwort „πλοῦτος“.
[1, 2] Henry George Liddell, Robert Scott, revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones with assistance of Roderick McKenzie: A Greek-English Lexicon. Clarendon Press, Oxford 1940. Stichwort „πλοῦτος“.
[1] William J. Slater: Lexicon to Pindar. 1. Auflage. Walter de Gruyter & Co., Berlin 1969 (Internet Archive), Seite 433.

Quellen:

  1. Robert Beekes: Etymological Dictionary of Greek. 1. Auflage. Band 1: Α–Λ, Brill, Leiden, Boston 2010, ISBN 978-90-04-17420-7 (Band 10/1 der Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series), „πλοῦτος“ Seite 1211–1212.
  2. Pierre Chantraine: Dictionnaire étymologique de la langue grecque. Histoire des mots. mit einem Supplement versehene Neuauflage der 1. Auflage. Klincksieck, Paris 1999, ISBN 2-252-03277-4, „πλοῦτος“ Seite 918.
  3. Pindar; Herwig Maehler, Bruno Snell (Herausgeber): Carmina cum fragmentis. 6. Auflage. Pars I: Epinicia, BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1980 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 2.