capito (Italienisch) Bearbeiten

Partizip II Bearbeiten

Worttrennung:

ca·pi·to

Aussprache:

IPA: [kaˈpiːto]
Hörbeispiele:

Grammatische Merkmale:

  • Singular Maskulinum des Partizips Perfekt des Verbs capire
capito ist eine flektierte Form von capire.
Die gesamte Konjugation findest du auf der Seite Flexion:capire.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag capire.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.

Konjugierte Form Bearbeiten

Worttrennung:

ca·pi·to

Aussprache:

IPA: [ˈkapito]
Hörbeispiele:

Grammatische Merkmale:

  • 1. Person Singular Indikativ Präsens Aktiv des Verbs capitare
capito ist eine flektierte Form von capitare.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag capitare.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.

capito (Latein) Bearbeiten

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ capito capitōnēs
Genitiv capitōnis capitōnum
Dativ capitōnī capitōnibus
Akkusativ capitōnem capitōnēs
Vokativ capito capitōnēs
Ablativ capitōne capitōnibus

Worttrennung:

ca·pi·to, Genitiv: ca·pi·to·nis

Bedeutungen:

[1] Person, die einen großen Kopf hat; Großkopf, Dickkopf
[2] Zoologie, speziell Ichthyologie: vielleicht eine Art Meeräsche
[3] Zoologie, speziell Ichthyologie: Döbel, Dickkopf (Cyprinus dobula)

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv caput → la[1][2]

Synonyme:

[2] cephalus

Beispiele:

[1] „ecquos si non tam strabones at paetulos esse arbitramur, ecquos naevum habere, ecquos silos flaccos frontones capitones, quae sunt in nobis, an omnia emendata in illis?“ (Cic. de nat. deor. 1, 80)[3]
[2] „Alvum deicere hoc modo oportet: si vis bene tibi deicere, sume tibi ollam, addito eo aquae sextarios sex et eo addito ungulam de perna; si ungulam non habebis, addito de perna frustum p. S quam minime pingue. Ubi iam coctum incipit esse, eo addito brassicae coliculos duos, betae coliculos II cum radice sua, feliculae pullum, herbae mercurialis non multum, mitulorum L. II, piscem capitonem et scorpionem I, cochleas sex et lentis pugillum.“ (Cato agr. 158, 1)[4]

Übersetzungen Bearbeiten

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „capito“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 980.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „capito
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „capito“ Seite 298.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „capito“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 980.
  2. Alfred Ernout, Alfred Meillet: Dictionnaire étymologique de la langue latine. Histoire des mots. durch Jacques André vermehrte und korrigierte Neuauflage der 4. Auflage. Klincksieck, Paris 2001, ISBN 2-252-03277-4, „caput“ Seite 98.
  3. Marcus Tullius Cicero: De natura deorum. In: Wilhelm Ax (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 2. Auflage. Fasc. 45, B. G. Teubner, Stuttgart 1980, ISBN 3-519-01221-9 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1933)
  4. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 112.

Konjugierte Form Bearbeiten

Worttrennung:

ca·pi·to

Grammatische Merkmale:

  • 2. Person Singular Imperativ Futur Aktiv des Verbs capere
  • 3. Person Singular Imperativ Futur Aktiv des Verbs capere
capito ist eine flektierte Form von capere.
Die gesamte Konjugation findest du auf der Seite Flexion:capere.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag capere.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.