axon (Latein) Bearbeiten

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ axōn axonēs
Genitiv axonis axonum
Dativ axonī axonibus
Akkusativ axonem axonēs
Vokativ axōn axonēs
Ablativ axone axonibus

Anmerkung zur Flexion:

Der Akkusativ Singular kann nach griechischem Muster (ἄξονα) auch axona lauten.

Worttrennung:

axon, Genitiv: axo·nis

Bedeutungen:

[1] Technik, speziell Sonnenuhr: Linie, Achse
[2] Technik, speziell Balliste: Welle

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἄξων (axōn→ grc[1]

Beispiele:

[1] „et per ea signa et centrum A lineae ad extrema lineae circinationis sunt perducendae, ubi erunt litterae Q et R. haec erit linea πρὸς ὀρθάς radio aequinoctiali. vocabitur autem haec linea mathematicis rationibus axon.“ (Vitr. 9, 7 (8), 5)[2]
[2] „quod autem est ad axona, quod appellatur frons transversarius, foraminum trium.“ (Vitr. 10, 11 (17), 7)[3]

Übersetzungen Bearbeiten

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „axon“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 769.
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „axon“ Seite 243.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „axon“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 769.
  2. Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 216.
  3. Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 249.