audire (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular audiō
2. Person Singular audīs
3. Person Singular audit
1. Person Plural audīmus
2. Person Plural audītis
3. Person Plural audiunt
Perfekt 1. Person Singular audīvī
Imperfekt 1. Person Singular audiēbam
Futur 1. Person Singular audiam
PPP audītus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular audiam
Imperativ Singular audī
Plural audīte
Alle weiteren Formen: Flexion:audire

Worttrennung:

au·dī·re

Bedeutungen:

[1] intransitiv: in der Lage sein, Laute mit den Ohren wahrzunehmen; hören
[2] transitiv: Laute mit den Ohren wahrnehmen; hören, vernehmen
[3] transitiv, auch absolut: etwas mit den Ohren wahrnehmen und verstehen; hören
[4] metonymisch: gehorchen, sich fügen, folgen

Beispiele:

[1] „caput dolet, neque audio, nec oculis prospicio satis, / nec me miserior femina est neque ulla videatur magis.“ (Plaut. Amph. 1059–1060)[1]
[1] „auribus si parum audies, terito cum vino brassicam, sulcum exprimito, in aurem intro tepidum instillato: cito te intelleges plus audire.“ (Cato agr. 157,16)[2]
[2] archaisch: „Quo nunc me ducis? — Ubi molarum strepitum audibis maximum.“ (Enn. com. 4 = scaen. 373)[3][4]
[3] „quoniam audivi paucis gavisi“ (Liv. Andr. poet. 22)[5]
[3] „audivistin tu hodie me illi dicere ea quae illa autumat?“ (Plaut. Amph. 752)[1]
[4]

Redewendungen:

[4] dicto audiens

Wortbildungen:

audiens, auditare, auditio, auditor, auditus, audibilis
exaudire, obaudire, inaudire, adaudire, subaudire, praeaudire

Übersetzungen Bearbeiten

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „audio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 714-718.
[1–4] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „audio“ Seite 228–229.

Quellen:

  1. 1,0 1,1 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 112.
  3. Otto Ribbeck (Herausgeber): Scaenicae Romanorum poesis fragmenta. 3. Auflage. Band 2: Comicorum Fragmenta, B. G. Teubner, Leipzig 1898 (Internet Archive), Seite 6.
  4. Johann Vahlen (Herausgeber): Ennianae poesis reliquiae. 2. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1903 (Internet Archive), Seite 190.
  5. Jürgen Blänsdorf (Herausgeber): Fragmenta poetarum Latinorum epicorum et lyricorum. Praeter Enni Annales et Ciceronis Germanicique Aratea. 4. vermehrte Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2011, ISBN 978-3-11-020915-0, Seite 28.