dicto audiens (Latein) Bearbeiten

Redewendung Bearbeiten

Worttrennung:

dic·to au·di·ens

Bedeutungen:

[1] mit Dativ, meist mit esse: jemandem aufs Wort gehorchend

Beispiele:

[1] „ego sum Iovi dicto audiens, eius iussu nunc huc me adfero.“ (Plaut. Amph. 989)[1]
[1] „Vilici officia quae sunt. quae dominus praecps: ea omnia, quae in fundo fieri oportet quaeque emi pararique oportet, quo modoque cibaria, vestimenta familiae dari oportet, eadem uti curet faciatque moneo dominoque dicto audiens sit.“ (Cato agr. 142)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „audio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 714-718.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „dicto audientem esse
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „audio“ Seite 229.

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 95.