athleta (Latein) Bearbeiten

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ āthlēta āthlētae
Genitiv āthlētae āthlētārum
Dativ āthlētae āthlētīs
Akkusativ āthlētam āthlētās
Vokativ āthlēta āthlētae
Ablativ āthlētā āthlētīs

Worttrennung:

ath·le·ta, Genitiv: ath·le·tae

Bedeutungen:

[1] Sport: Wettkämpfer, Athlet

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀθλητής (athlētēs→ grc[1]

Beispiele:

[1] „aniculae saepe inediam biduum aut triduum ferunt; subduc cibum unum diem athletae: Iovem, Iovem Olympium, eum ipsum, cui se exercebit, inplorabit, ferre non posse clamabit.“ (Cic. Tusc. 2, 40)[2]
[1] „nec vero umquam ne ingemescit quidem vir fortis ac sapiens, nisi forte ut se intendat ad firmitatem, ut in stadio cursores exclamant quam maxime possunt. faciunt idem, cum exercentur, athletae; pugiles vero, etiam cum feriunt adversarium, in iactandis caestibus ingemescunt, non quod doleant animove succumbant, sed quia profundenda voce omne corpus intenditur venitque plaga vehementior.“ (Cic. Tusc. 2, 56)[3]
[1] „ex quo factum est ut postea athletae ceterique artifices iis statibus in statuis ponendis uterentur, quibus victoriam essent adepti.“ (Nep. Chabr. 1, 3)[4]
[1] „postquam ephebus est factus et palaestrae dare operam coepit; non tam magnitudini virium servivit quam velocitati: illam enim ad athletarum usum, hanc ad belli existimabat [utilitatem] pertinere.“ (Nep. Epam. 2, 4)[5]

Entlehnungen:

deutsch: Athlet

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „athleta
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „athleta“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 673.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „athleta
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „athleta“ Spalte 1034–1037.
[1] Emil Reisch: Athletai. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band II,2, Stuttgart 1896, Spalte 2049–2058.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „athleta“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 673.
  2. Marcus Tullius Cicero: Tusculanae disputationes. In: Max Pohlenz (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 44, De Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71220-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1918), Seite 301.
  3. Marcus Tullius Cicero: Tusculanae disputationes. In: Max Pohlenz (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 44, De Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71220-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1918), Seite 309.
  4. Cornelius Nepos; Peter K. Marshall (Herausgeber): Vitae cum fragmentis. 1. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1977 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 44.
  5. Cornelius Nepos; Peter K. Marshall (Herausgeber): Vitae cum fragmentis. 1. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1977 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 56.