amīcus (Latein) Bearbeiten

Adjektiv Bearbeiten

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv amīcus amīca amīcum amīcē
Komparativ amīcior amīcior amīcius amīcius
Superlativ amīcissimus amīcissima amīcissimum amīcissimē
Alle weiteren Formen: Flexion:amicus

Worttrennung:

a·mi·cus

Bedeutungen:

[1] befreundet, freundlich

Herkunft:

seit Plautus bezeugte Ableitung zu dem Verb amare → la[1]

Gegenwörter:

[1] inimicus

Beispiele:

[1] „verum irae si quae forte eveniunt huiusmodi / inter eos, rusum si reventum in gratiam est, / bis tanto amici sunt inter se quam prius.“ (Plaut. Amph. 941–943)[2]
[1] „omnes parentes, Libane, liberis suis, / qui mi auscultabunt, facient †obsequellam† / quipp’ qui mage amico utantur gnato et benevolo.“ (Plaut. As. 64–67)[2]

Wortbildungen:

amicare, amicitia, amicities

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „amicus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 380-382.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „amicus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „amicus¹“ Seite 130.

Quellen:

  1. Michiel de Vaan: Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. 1. Auflage. Brill, Leiden, Boston 2008, ISBN 978-90-04-16797-1 (Band 7 der Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series), „amo, -are“ Seite 39.
  2. 2,0 2,1 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).

Substantiv, m Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ amīcus amīcī
Genitiv amīcī amīcōrum
Dativ amīcō amīcīs
Akkusativ amīcum amīcōs
Vokativ amīce amīcī
Ablativ amīcō amīcīs

Worttrennung:

a·mī·cus, Genitiv: a·mī·cī

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:   amicus (klassisches Latein) (Info)

Bedeutungen:

[1] der Freund, dem man persönlich zugeneigt ist
[2] der politische Freund, Anhänger

Herkunft:

Konversion aus dem Adjektiv amicus

Gegenwörter:

[1] inimicus

Weibliche Wortformen:

[1] amica

Verkleinerungsformen:

[1] amiculus

Beispiele:

[1] „amicum cum vides, obliviscere miserias, / inimicus si es commentus nec libens aeque.“ (App. poet. 2,1–2)[1]
[1] „Haec erunt vilici officia: […] amicos domini, eos habeat sibi amicos.“ (Cato agr. 5,1–3)[2]
[1] Iulius amicos suos decollavit.
Julius hat seine Freunde enthauptet.

Wortbildungen:

inimicus

Erbwörter:

Französisch: ami, Italienisch: amico, Portugiesisch: amigo, Spanisch: amigo

Übersetzungen Bearbeiten

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „amicus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 380-382.
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „amicus²“ Seite 130.

Quellen:

  1. Jürgen Blänsdorf (Herausgeber): Fragmenta poetarum Latinorum epicorum et lyricorum. Praeter Enni Annales et Ciceronis Germanicique Aratea. 4. vermehrte Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2011, ISBN 978-3-11-020915-0, Seite 12.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 13.