adornare (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular adornō
2. Person Singular adornās
3. Person Singular adornat
1. Person Plural adornāmus
2. Person Plural adornātis
3. Person Plural adornant
Perfekt 1. Person Singular adornāvī
Imperfekt 1. Person Singular adornābam
Futur 1. Person Singular adornābō
PPP adornātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular adornem
Imperativ Singular adornā
Plural adornāte
Alle weiteren Formen: Flexion:adornare

Worttrennung:

ad·or·na·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: vorbereiten, bereitstellen, herrichten

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb ornare → la mit dem Präfix ad- → la

Beispiele:

[1] „abi domum, iube vasa pura actutum adornari mihi, / ut Iovis supremi multis hostiis pacem expetam.“ (Plaut. Amph. 1126–1127)[1]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adorno“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 147.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „adorno
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adorno“ Seite 59.

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).