admentiri
admentiri (Latein) Bearbeiten
Verb Bearbeiten
Zeitform | Person | Wortform |
---|---|---|
Präsens | 1. Person Singular | admentior |
2. Person Singular | admentīris | |
3. Person Singular | admentītur | |
1. Person Plural | admentīmur | |
2. Person Plural | admentīminī | |
3. Person Plural | admentiuntur | |
Perfekt | 1. Person Singular | admentītus sum |
Imperfekt | 1. Person Singular | admentiēbar |
Futur | 1. Person Singular | admentiar |
PPP | — | |
Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | admentiar |
Imperativ | Singular | admentīre |
Plural | admentīminī | |
Alle weiteren Formen: Flexion:admentiri |
Worttrennung:
- ad·men·ti·ri
Bedeutungen:
- [1] transitiv: erlügen
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „Ipse Fabricator, ipse Conditor, ipse Inventor, ipse Factor, ipse Dominus omnium, et neque praeter ipsum, neque super ipsum, neque Mater quam illi admentiuntur, neque Deus alter quem Marcion adfinxit, neque Pleroma xxx Aeonum quod vanum ostensum est, neque Bythus, neque Proarche, neque caeli, neque Lumen virginale, neque Aeon innominabilis, neque in totum quidquam eorum quae ab ipsis et ab omnibus haereticis delirantur.“ (Iren. 2,30,9)[2]
Übersetzungen Bearbeiten
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „admentior“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 131.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1 , „admentior“ Spalte 725.
Quellen:
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1 , „admentior“ Spalte 725.
- ↑ Irénée de Lyon: Contre les hérésies. Livre II. Edition critique. Herausgeber: Adelin Rousseau, Louis Doutreleau (= Sources chrétiennes. Band № 294). Tome II: Texte et traduction. Les Editions du Cerf, Paris 1982, ISBN 2-204-01898-8. , Seite 320.