adiutantura

adiutantura (Polnisch)

Substantiv, f

	Singular	Plural
Nominativ	adiutantura	—
Genitiv	adiutantury	—
Dativ	adiutanturze	—
Akkusativ	adiutanturę	—
Instrumental	adiutanturą	—
Lokativ	adiutanturze	—
Vokativ	adiutanturo	—

Worttrennung:

ad·iu·tan·tu·ra, kein Plural

Aussprache:

IPA: [adjutanˈtura]

Hörbeispiele:  adiutantura ^(Info)

Bedeutungen:

[1] Militär: Amt eines Adjutanten; Adjutantur

Synonyme:

[1] adiutantostwo (adiutantowstwo)

Oberbegriffe:

[1] stanowisko, urząd

Beispiele:

[1]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] adiutantura u generała

Übersetzungen

 [1] Militär: Amt eines Adjutanten; Adjutantur

Deutsch: Adjutantur f

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite 53.

[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „adiutantura“

[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969)  „adiutantura“

[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , „adjutantura“ Seite 8.

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „adiutantura“