acceptare (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular acceptō
2. Person Singular acceptās
3. Person Singular acceptat
1. Person Plural acceptāmus
2. Person Plural acceptātis
3. Person Plural acceptant
Perfekt 1. Person Singular acceptāvī
Imperfekt 1. Person Singular acceptābam
Futur 1. Person Singular acceptābō
PPP acceptātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular acceptem
Imperativ Singular acceptā
Plural acceptāte
Alle weiteren Formen: Flexion:acceptare

Worttrennung:

ac·cep·ta·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: empfangen, annehmen, bekommen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb accipere → la mit dem Suffix -tare → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] accipere

Beispiele:

[1] „mihi hercle vero, qui res rationesque eri / †Ballionis curo, argentum accepto, expenso et quoi debet dato†.“ (Plaut. Pseud. 626–627)[2]
[1] „limbus pictus / bis sex signis stellumicantibus / altus in obliquo aethere Lunae / bigas acceptat“ (Var. Men. 92)[3]

Wortbildungen:

acceptabilis, acceptatio, acceptator

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „accepto“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 54.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „accepto
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accepto“ Seite 21.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „accepto“ Spalte 283.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accepto“ Seite 21.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Marcus Terentius Varro; Raymond Astbury (Herausgeber): Saturarum Menippearum fragmenta. 2. Auflage. K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71236-7 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 17.