acan

acan (Altenglisch)

Verb

	Präsens	Präteritum
1. Person Singular	ace	ōc
2. Person Singular	æcest	ōce
3. Person Singular	æceþ	ōc
Plural	acaþ	ōcon
Konjunktiv Singular	ace	ōce
Konjunktiv Plural	acen	ōcen
Imperativ Singular	ac	—
Imperativ Plural	acaþ	—
Partizip	acende	geacen

Worttrennung:

acan

Aussprache:

IPA: [ˈɑkɑn]

Hörbeispiele: —

Bedeutungen:

[1] körperliche Schmerzen verursachen; schmerzen

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

[*] Übersetzungen umgeleitet

Für [1] siehe Übersetzungen zu schmerzen¹

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Bosworth-Toller Anglo-Saxon Dictionary: „acan“

acan (Polnisch)

Substantiv, m

	Singular	Plural 1	Plural 2
Nominativ	acan	acanowie	acany
Genitiv	acana	acanów	acanów
Dativ	acanowi acanu	acanom	acanom
Akkusativ	acana	acanów	acanów
Instrumental	acanem	acanami	acanami
Lokativ	acanie acanu	acanach	acanach
Vokativ	acanie acanu	acanowie	acany

Worttrennung:

a·can, Plural 1: a·ca·no·wie, Plural 2: a·ca·ny

Aussprache:

IPA: [ˈat͡san], Plural 1: [at͡saˈnɔvʲɛ], Plural 2: [aˈt͡sanɨ]

Hörbeispiele:

acan^(Info), Plural 1: —, Plural 2: —

Bedeutungen:

[1] veraltet: (manchmal abwertende) Anredeform für einen Mann: Sie, mein Herr

Herkunft:

Kurzform von waszmość pan ^→ pl^[1] „höfliche Anrede für einen Mann“ besonders beim Adel

Synonyme:

[1] acpan, aćpan, asan, aspan, wacan, wacpan, waćpan, wasan, waspan, wasza miłość, waszmość pan

[1] heute: pan

Weibliche Wortformen:

[1] acani

Verkleinerungsformen:

[1] acanek

Beispiele:

[1] „Hola tam!… Czyś acan tutejszy?“^[2]

Hey dort!… Sind Sie von hier?

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] acaństwo

Übersetzungen

[1] veraltet: (manchmal abwertende) Anredeform für einen Mann: Sie, mein Herr

Deutsch: Sie, mein Herr

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 30.

[1] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.), Seite 5.

[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „acan“

[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „acan“

[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 6.

[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 5.

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „acan“

Quellen:

↑ Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite 30.
↑ Bolesław Prus: Na dworcu kolei. In: Pisma Bolesława Prusa. Tom I, To i owo, Gebethner i Wolff, Warszawa 1935 (Wikisource) , Seite 100.

Ähnliche Wörter:

asan, acani

[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite 30.

[2] Bolesław Prus: Na dworcu kolei. In: Pisma Bolesława Prusa. Tom I, To i owo, Gebethner i Wolff, Warszawa 1935 (Wikisource) , Seite 100.

[1]

[2]