absens (Latein) Bearbeiten

Adjektiv Bearbeiten

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv absēns absēns absēns
Komparativ absentior absentior absentius
Superlativ absentissimus absentissima absentissimum
Alle weiteren Formen: Flexion:absens

Alternative Schreibweisen:

apsens

Worttrennung:

ab·sens

Bedeutungen:

[1] nicht anwesend, abwesend
[2] sich nicht in der Nähe befindend; entfernt, fern
[3] übertragen: geistig abwesend

Herkunft:

Konversion aus dem Partizip Präsens Aktiv des Verbs abesse → la[1]

Gegenwörter:

[1] praesens

Beispiele:

[1] „etiam Periphanes Rhodo mercator dives / apsente ero solus mihi talentum argenti soli / adnumeravit et credidit mihi, neque deceptust in eo.“ (Plaut. Asin. 499–501)[2]
[1] „idem Diviciacus Haeduus respondit: hoc esse miseriorem et graviorem fortunam Sequanorum quam reliquorum, quod soli ne in occulto quidem queri neque auxilium implorare auderent absentisque Ariovisti crudelitatem, velut si coram adesset, horrerent, propterea quod reliquis tamen fugae facultas daretur, Sequanis vero, qui intra fines suos Ariovistum recepissent, quorum oppida omnia in potestate eius essent, omnes cruciatus essent perferendi.“ (Caes. Gall. 1,32,4)[3]
[2]

Wortbildungen:

absentare, absentia, absentivus

Übersetzungen Bearbeiten

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „absum“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 38-41.
[1–3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „absens
[1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „absens“ Seite 12.
[1–3] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „absens“ Spalte 213–216.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „absens“ Seite 12.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 14–15.

Deklinierte Form Bearbeiten

Worttrennung:

ab·sens

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Grammatische Merkmale:

  • Nominativ Singular Maskulinum des Partizips Präsens Aktiv des Verbs abesse
  • Nominativ Singular Femininum des Partizips Präsens Aktiv des Verbs abesse
  • Nominativ Singular Neutrum des Partizips Präsens Aktiv des Verbs abesse
  • Akkusativ Singular Neutrum des Partizips Präsens Aktiv des Verbs abesse
  • Vokativ Singular Maskulinum des Partizips Präsens Aktiv des Verbs abesse
  • Vokativ Singular Femininum des Partizips Präsens Aktiv des Verbs abesse
  • Vokativ Singular Neutrum des Partizips Präsens Aktiv des Verbs abesse
absens ist eine flektierte Form von abesse.
Die gesamte Deklination findest du auf der Seite Flexion:abesse.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag abesse.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.