abnoctāre (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular abnoctō
2. Person Singular abnoctās
3. Person Singular abnoctat
1. Person Plural abnoctāmus
2. Person Plural abnoctātis
3. Person Plural abnoctant
Perfekt 1. Person Singular abnoctāvī
Imperfekt 1. Person Singular abnoctābam
Futur 1. Person Singular abnoctābō
PPP abnoctātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular abnoctem
Imperativ Singular abnoctā
Plural abnoctāte
Alle weiteren Formen: Flexion:abnoctare

Worttrennung:

ab·noc·ta·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] intransitiv: außerhalb des eigenen Hauses oder Roms die Nacht verbringen; auswärts nächtigen

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv nox → la mit dem Präfix ab- → la[1]

Beispiele:

[1] „Sic vestras hallucinationes fero quemadmodum Iupiter optimus maximus ineptias poetarum, quorum alius illi alas inposuit, alius cornua, alius adulterum illum induxit et abnoctantem, alius saevum in deos, alius iniquum in homines, alius raptorum ingenuorum corruptorem et cognatorum quidem, alius parricidam et regni alieni paternique expugnatorem.“ (Sen. dial. 7,26,6)[2]
[1] „Illud observandum est, ne qui provinciam regit fines eius excedat nisi voti solvendi causa, dum tamen abnoctare ei non liceat.“ (Marcian. dig. 1,18,15)[3]
[1] „quod tribuni plebis antiquitus creati videntur non iuri dicundo nec causis querelisque de absentibus noscendis, sed intercessionibus faciendis, quibus usus praesens fuisset, ut iniuria, quae coram fieret, arceretur; ac propterea ius abnoctandi ademptum, quoniam, ut vim fieri vetarent, adsiduitate eorum et praesentium oculis opus erat.“ (Gell. 13,12,9)[4]
[1] „Si et de nocturnis imaginibus opponitur saepe non frustra mortuos visos (nam et Nasamonas propria oracula apud parentum sepulcra mansitando captare, ut Heraclides scribit vel Nymphodorus vel Herodotus, et Celtas apud virorum fortium busta eadem de causa abnoctare, ut Nicander affirmat), non magis mortuos vere patimur in somnis quam vivos, sed eadem ratione mortuos qua et vivos et omnia quae videntur.“ (Tert. anim. 57,10)[5]
[1] „Quis denique sollemnibus Paschae abnoctantem securus sustinebit?“ (Tert. uxor. 2,4,2)[6]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abnocto“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 22.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „abnocto
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abnocto“ Seite 9.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abnocto“ Spalte

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abnocto“ Seite 9.
  2. Lucius Annaeus Seneca; Friedrich Haase (Herausgeber): Opera quae supersunt. stereotype 1. Auflage. Volumen I: Dialogi, Epigrammata, Ludus de morte Claudii, De clementia, B. G. Teubner, Leipzig 1902 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 162.
  3. Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 45.
  4. Aulus Gellius: Noctes Atticae. recensuit Carolus Hosius. stereotype Auflage der 1. Auflage. Volumen II: Libri XI–XX, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1981 (Erstauflage 1903), ISBN 3-519-01385-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 68.
  5. Quintus Septimus Florens Tertullianus: Opera. Pars II: Opera montanistica, Brepolis, Turnholt 1954 (Corpus Christanorum, Series Latina), Seite 867.
  6. Quintus Septimus Florens Tertullianus: Opera. Pars I: Opera catholica, Adversus Marcionem, Brepolis, Turnholt 1954 (Corpus Christanorum, Series Latina), Seite 388.