abhortari (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular abhortor
2. Person Singular abhortāris
3. Person Singular abhortātur
1. Person Plural abhortāmur
2. Person Plural abhortāminī
3. Person Plural abhortāntur
Perfekt 1. Person Singular abhortātus sum
Imperfekt 1. Person Singular abhortābar
Futur 1. Person Singular abhortābor
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular abhorter
Imperativ Singular abhortāre
Plural abhortāminī
Alle weiteren Formen: Flexion:abhortari

Worttrennung:

ab·hor·ta·ri

Bedeutungen:

[1] transitiv: von etwas abwenden

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb hortari → la mit dem Präfix ab- → la

Beispiele:

[1] „Abhortor ἀποτρέπομαι“ (Gloss. II 242, 2)[1]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abhortor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 16.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abhortor“ Spalte 83.

Quellen:

  1. Georg Goetz (Herausgeber): Thesaurus glossarum emendatarum. Pars prior. In: Corpus glossariorum Latinorum. A Gustavo Loewe inchoatum. Volumen VI, B. G. Teubner, Leipzig 1899 (Internet Archive), Seite 3.