abecadlarka

abecadlarka (Polnisch)

Substantiv, f

	Singular	Plural
Nominativ	abecadlarka	abecadlarki
Genitiv	abecadlarki	abecadlarek
Dativ	abecadlarce	abecadlarkom
Akkusativ	abecadlarkę	abecadlarki
Instrumental	abecadlarką	abecadlarkami
Lokativ	abecadlarce	abecadlarkach
Vokativ	abecadlarko	abecadlarki

Worttrennung:

a·be·ca·dlar·ka, Plural: a·be·ca·dlar·ki

Aussprache:

IPA: [abɛt͡saˈdlarka], Plural: [abɛt͡saˈdlarci]

Hörbeispiele:  abecadlarka ^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] veraltet: Abecedarierin, Abcdarierin, Abc-Schützin

[2] veraltet, übertragen: Neuling, Novizin, Anfängerin

Männliche Wortformen:

[1, 2] abecadlarz

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

 [1] veraltet: Abecedarierin, Abcdarierin, Abc-Schützin

Deutsch: Abecedarierin f, Abcdarierin f, Abc-Schützin f

 [2] veraltet, übertragen: Neuling, Novizin, Anfängerin

Deutsch: Neuling m, Novizin f, Anfängerin f

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1, 2] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , Seite 2.

[2] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat) , Seite 4.

[1] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807 , „abecadlarka“, Seite 2.