abaestumare (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular abaestumō
2. Person Singular abaestumās
3. Person Singular abaestumat
1. Person Plural abaestumāmus
2. Person Plural abaestumātis
3. Person Plural abaestumant
Perfekt 1. Person Singular
Imperfekt 1. Person Singular abaestumābam
Futur 1. Person Singular abaestumābō
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular abaestumem
Imperativ Singular abaestumā
Plural abaestumāte
Alle weiteren Formen: Flexion:abaestumare

Worttrennung:

ab·aes·tu·ma·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: gänzlich einschätzen; abschätzen

Herkunft:

von Nigidius gebildete Ableitung zu dem Verb aestumare → la mit dem Präfix ab- → la als hypothetische Basis des Verbs autumare → la[1]

Beispiele:

[1] „Invenimus autem in conmentario Nigidiano verbum ‚autumo‘ compositum ex ‚ab‘ praepositione et verbo ‚aestumo‘ dictumque intercise ‚autumo‘ quasi ‚abaestumo‘, quod significaret ‚totum aestumo‘ tamquam ‚abnumero‘.“ (Nig. Gell. 15,3,4)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abaestumo“ Seite 3.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „(abaestumo)“ Spalte 43.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abaestumo“ Seite 3.
  2. Aulus Gellius: Noctes Atticae. recensuit Carolus Hosius. stereotype Auflage der 1. Auflage. Volumen II: Libri XI–XX, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1981 (Erstauflage 1903), ISBN 3-519-01385-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 130.