Aspekt
imperfektiv perfektiv
gubić wygubić
Zeitform Person Wortform
Futur ja wygubię
ty wygubisz
on, ona, ono wygubi
Imperativ Singular wygub
Präteritum on wygubił
ona wygubiła
oni wygubili
Adverbialpartizip Partizip Passiv
wygubiwszy wygubiony
Alle weiteren Formen: Flexion:wygubić

Worttrennung:

wy·gu·bić

Aussprache:

IPA: [vɨˈɡubʲit͡ɕ]
Hörbeispiele:   wygubić (Info)

Bedeutungen:

[1] transitiv: (eine Personengruppe) gänzlich zugrunde richten; vernichten, auslöschen, ausrotten
[2] transitiv, übertragen: etwas gänzlich beseitigen; auslöschen, ausmerzen, ausrotten

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb gubić → pl mit dem Präfix wy- → pl

Sinnverwandte Wörter:

[1] wymordować, wytępić, wytrzebić, zgładzić
[2] wykorzenić, wyplenić

Beispiele:

[1] „W Warszawie widywano też nad miastem mogiłę i krzyż ognisty w obłokach; odprawiano więc posty i dawano jałmużny, gdyż niektórzy twierdzili, że zaraza spadnie na kraj i wygubi rodzaj ludzki.“[1]
[2]

Übersetzungen

Bearbeiten
[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „wygubić
[1, 2] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „wygubić
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „wygubić

Quellen:

  1. Henryk Sienkiewicz: Ogniem i mieczem. Powieść z lat dawnych. 7. Auflage. Tom I (= Pisma Henryka Sienkiewicza, Tom VI), Gebethner i Wolff, Warszawa/Kraków 1901 (Erstauflage 1884, Wikisource), Seite 1.