wygubić
wygubić (Polnisch)
BearbeitenAspekt | ||
---|---|---|
imperfektiv | perfektiv | |
gubić | wygubić | |
Zeitform | Person | Wortform |
Futur | ja | wygubię |
ty | wygubisz | |
on, ona, ono | wygubi | |
Imperativ | Singular | wygub |
Präteritum | on | wygubił |
ona | wygubiła | |
oni | wygubili | |
Adverbialpartizip | Partizip Passiv | |
wygubiwszy | wygubiony | |
Alle weiteren Formen: Flexion:wygubić |
Worttrennung:
- wy·gu·bić
Aussprache:
- IPA: [vɨˈɡubʲit͡ɕ]
- Hörbeispiele: wygubić (Info)
Bedeutungen:
- [1] transitiv: (eine Personengruppe) gänzlich zugrunde richten; vernichten, auslöschen, ausrotten
- [2] transitiv, übertragen: etwas gänzlich beseitigen; auslöschen, ausmerzen, ausrotten
Herkunft:
Sinnverwandte Wörter:
- [1] wymordować, wytępić, wytrzebić, zgładzić
- [2] wykorzenić, wyplenić
Beispiele:
- [1] „W Warszawie widywano też nad miastem mogiłę i krzyż ognisty w obłokach; odprawiano więc posty i dawano jałmużny, gdyż niektórzy twierdzili, że zaraza spadnie na kraj i wygubi rodzaj ludzki.“[1]
- [2]
Übersetzungen
Bearbeiten [1] ?
[2] transitiv, übertragen: etwas gänzlich beseitigen; auslöschen, ausmerzen, ausrotten
- [1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „wygubić“
- [1, 2] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „wygubić“
- [*] Słownik Ortograficzny – PWN: „wygubić“
Quellen:
- ↑ Henryk Sienkiewicz: Ogniem i mieczem. Powieść z lat dawnych. 7. Auflage. Tom I (= Pisma Henryka Sienkiewicza, Tom VI), Gebethner i Wolff, Warszawa/Kraków 1901 (Erstauflage 1884, Wikisource) , Seite 1.