victōria (Latein) Bearbeiten

Substantiv, f Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ victōria victōriae
Genitiv victōriae victōriārum
Dativ victōriae victōriīs
Akkusativ victōriam victōriās
Vokativ victōria victōriae
Ablativ victōriā victōriīs

Worttrennung:

vic·to·ria, Plural: vic·to·riae

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] der Sieg

Herkunft:

über victor → la („Sieger“) vom Verb vincere → la („siegen“)

Gegenwörter:

[1] calamitas, clades

Beispiele:

[1] „Tum vero clamore ab ea parte audito nostri redintegratis viribus, quod plerumque in spe victoriae accidere consuevit, acrius impugnare coeperunt.“[1]
[1] „Aegre is dies sustentatur, quod omnem spem hostes in celeritate ponebant atque hanc adepti victoriam in perpetuum se fore victores confidebant.“[2]
[1] „Quamquam est uno loco condicio melior externae victoriae quam domesticae, quod hostes alienigenae aut oppressi serviunt aut recepti [ in amicitiam] beneficio se obligatos putant;“[3]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „victoria“ (Zeno.org)

Quellen:

  1. Gaius Iulius Caesar, Commentarii de bello Gallico, Liber III, 36,3
  2. Gaius Iulius Caesar, Commentarii de bello Gallico, Liber V, 39,4
  3. Marcus Tullius Cicero, Oratio in Catilinam IV, 22,1