Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular satis habeō
2. Person Singularsatis habēs
3. Person Singularsatis habet
1. Person Pluralsatis habēmus
2. Person Pluralsatis habētis
3. Person Pluralsatis habent
Perfekt 1. Person Singularsatis habuī
Imperfekt 1. Person Singularsatis habēbam
Futur 1. Person Singularsatis habēbo
PPP satis habitus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singularsatis habeam
Imperativ Singularsatis habē
Pluralsatis habēte
Alle weiteren Formen: Flexion:satis habere

Worttrennung:

sa·tis ha·be·re

Bedeutungen:

[1] für ausreichend halten, zufrieden sein, sich begnügen

Beispiele:

[1] „Praedium quom parare cogitabis, sic in animo habeto: uti ne cupide emas neve opera tua parcas visere et ne satis habeas semel circumire;“ (Cato, agr. 1, 1)[1]

Übersetzungen

Bearbeiten
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „habeo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2990-2996.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „satis habere
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „satis“ Seite 1867.

Quellen:

  1. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 7.