Aspekt
imperfektiv perfektiv
porzucać porzucić
Zeitform Person Wortform
Futur ja porzucę
ty porzucisz
on, ona, ono porzuci
Imperativ Singular porzuć
Präteritum on porzucił
ona porzuciła
oni porzucili
Adverbialpartizip Partizip Passiv
porzuciwszy porzucony
Alle weiteren Formen: Flexion:porzucić

Worttrennung:

po·rzu·cić

Aussprache:

IPA: [pɔˈʒut͡ɕit͡ɕ]
Hörbeispiele:   porzucić (Info)

Bedeutungen:

[1] transitiv: sich von jemandem oder etwas trennen; verlassen, zurücklassen, aufgeben, sich überlassen
[2] transitiv: etwas nicht weiter machen, mit etwas aufhören; aufgeben
[3] transitiv: etwas durch die Luft befördern; werfen

Sinnverwandte Wörter:

[1] opuścić, zostawić
[2] poniechać, zaniechać, zarzucić
[3] cisnąć, rzucić

Beispiele:

[1] „Właśnie dwókonną bryką wjechał młody panek / I obiegłszy dziedziniec zawrócił przed ganek, / Wysiadł s powozu; konie porzucone same, / Szczypać trawę ciągnęły powoli pod bramę.“[1]
[2]

Übersetzungen

Bearbeiten
[1, 2] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „porzucić
[1, 2] Słownik Języka Polskiego – PWN: „porzucić
[1–3] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „porzucić
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „porzucić

Quellen:

  1. Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. Czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource), Seite 9.