plagium (Latein) Bearbeiten

Substantiv, n Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ plagium plagia
Genitiv plagiī plagiōrum
Dativ plagiō plagiīs
Akkusativ plagium plagia
Vokativ plagium plagia
Ablativ plagiō plagiīs

Worttrennung:

pla·gi·um, Genitiv: pla·gii

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Recht: widerrechtliche Abfuhr eines fremden Sklaven oder eines freien Kindes sowie dessen Verkauf; Menschendiebstahl, Menschenraub, Seelenverkauf

Herkunft:

Es gibt unterschiedliche Ansichten zur Etymologie. Entweder liegt eine Entlehnung aus dem altgriechischen πλάγιος (plagios→ grc[1] oder πλάγιον (plagion→ grc[2] vor oder aber eine Rückbildung aus dem Substantiv plagiarius → la[3].

Oberbegriffe:

[1] crimen

Beispiele:

[1] „Servos alienos qui sollicitaverit aut interceperit, crimine plagii, quod illi intenditur, teneatur nec ne, facit quaestionem:“ (Epist. imp. Hadr. dig. 48,15,6 pr.)[4]
[1] „Qui desertioni aliad crimen adiungit, gravius puniendus est: et si furtum factum sit, veluti alia desertio habebitur: ut si plagium factum vel adgressura abigeatus vel quid simile accesserit.“ (Men. dig. 49,16,2)[5]
[1] „et ratio quidem facit, ne teneatur, verum si plagium fecit vel suppressit, Fabia teneri.“ (Ulp. dig. 17,2,51,1)[6]
[1] „Si liberum hominem emptor sciens emerit, capitale crimen adversus eum ex lege Fabia de plagio nascitur, quo venditor quoque fit obnoxius, si sciens liberum esse vendiderit.“ (Ulp. dig. 48,15,1)[4]
[1] „Lege Fabia prohibetur servus, qui plagium admisit, pro quo dominus poenam intulit, intra decem annos manumitti.“ (Paul. dig. 40,1,12)[7]

Wortbildungen:

[1] plagiare

Erbwörter:

Katalanisch: plagi

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „plagium“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1727.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 1. Teil P – Porrus, Teubner, Leipzig 1982–2010, ISBN 3-322-00000-1, „plagium“ Spalte 2303–2304.
[1] Du Cange et al.; Léopold Favre (Herausgeber): Glossarium mediae et infimae latinitatis. Niort 1883-87: „plagium

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „plagium“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1727.
  2. Alfred Ernout, Alfred Meillet: Dictionnaire étymologique de la langue latine. Histoire des mots. durch Jacques André vermehrte und korrigierte Neuauflage der 4. Auflage. Klincksieck, Paris 2001, ISBN 2-252-03277-4, Seite 511.
  3. Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 1. Teil P – Porrus, Teubner, Leipzig 1982–2010, ISBN 3-322-00000-1, „plagium“ Spalte 2303.
  4. 4,0 4,1 Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 859.
  5. Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 889.
  6. Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 258.
  7. Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 658.

Substantiv, n Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ plagium plagia
Genitiv plagiī plagiōrum
Dativ plagiō plagiīs
Akkusativ plagium plagia
Vokativ plagium plagia
Ablativ plagiō plagiīs

Nebenformen:

plagia

Worttrennung:

pla·gi·um, Genitiv: pla·gii

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: unbefestigter Ort, an dem Schiffe landen können; Strand

Herkunft:

Konversion aus dem Adjektiv plagius → la[1]

Beispiele:

[1] „Pelagus autem est latitudo maris sine litore et portu, Graeco nomine ἀπὁ τοῦ πλαγίου, hoc est a latitudine, dictus; unde et plagia, eo quod sint inportuosa.“ (Isid. orig. 13,16,10)[2]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 1. Teil P – Porrus, Teubner, Leipzig 1982–2010, ISBN 3-322-00000-1, „plagius“ Spalte 2304.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 1. Teil P – Porrus, Teubner, Leipzig 1982–2010, ISBN 3-322-00000-1, „plagius“ Spalte 2304.
  2. Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus I libros I–X continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis)