phonascicus
phonascicus (Latein)
BearbeitenNominativ Singular und Adverbia | ||||
---|---|---|---|---|
Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
Positiv | phōnascicus | phōnascica | phōnascicum | — |
Komparativ | — | — | — | — |
Superlativ | — | — | — | — |
Alle weiteren Formen: Flexion:phonascicus |
Anmerkung:
- Die Existenz dieses Wortes ist fraglich. Sie beruht auf einer Emendation durch Plasberg aus den überlieferten Formen fontastica und fantastica.[1]
Worttrennung:
- pho·nas·ci·cus
Bedeutungen:
- [1] spätlateinisch, Musik: zur Stimmübung gehörig
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen φωνασκικός (phōnaskikos☆) → grc[1]
Beispiele:
- [1] „Sed post hanc artem exquirendam atque elevandam vox canora descendit et quia apotelesmatica fonascica omnia praebet et modulis tantum vi secreta latentibus voluptatum reddit effectus;“ (Fulg. myth. 3, 10)[2]
Übersetzungen
Bearbeiten [1] spätlateinisch, Musik: zur Stimmübung gehörig
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 1. Teil P – Porrus, Teubner, Leipzig 1982–2010, ISBN 3-322-00000-1 , „?phōnascicus“ Spalte 2051.
Quellen:
- ↑ 1,0 1,1 Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 10. Band, 1. Teil P – Porrus, Teubner, Leipzig 1982–2010, ISBN 3-322-00000-1 , „?phōnascicus“ Spalte 2051.
- ↑ Fabius Planciades Fulgentius: Opera. Accedunt Fabii Claudii Gordiani Fulgentii v. c. De aetatibus mundi et hominis et S. Fulgentii Episcopi super Thebaiden, recensuit Rudolfus Helm. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1898 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 78–79.