oppidulum (Latein) Bearbeiten

Substantiv, n Bearbeiten

Kasus Singular Plural
Nominativ oppidulum oppidula
Genitiv oppidulī oppidulōrum
Dativ oppidulō oppidulīs
Akkusativ oppidulum oppidula
Vokativ oppidulum oppidula
Ablativ oppidulō oppidulīs

Worttrennung:

op·pi·du·lum, Plural: op·pi·du·la

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] eine kleine Stadt: Städtchen

Herkunft:

Deminutiv von oppidum[1]

Beispiele:

[1] „eumque lusi iocose satis, neque solum illud extorsi oppidulum quod <eius> erat positum in Euphrati Zeugmate sed praeterea togam sum eius praetextam, quam erat adeptus Caesare consule, magno hominum risu cavillatus.“[2]
[1] „Quattuor hinc rapimur viginti et milia raedis
mansuri oppidulo quod versu dicere non est,“[3]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „oppidulum“ (Zeno.org), Band II, Spalte 1366.
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 353

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „oppidulum“ (Zeno.org), Band II, Spalte 1366.
  2. Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Quintum fratrem, 2,11,2
  3. Quintus Horatius Flaccus, Sermones, 1,5,86–87