ningulus (Latein) Bearbeiten

Pronomen Bearbeiten

Kasus Singular Plural
m f n m f n
Nominativ ningulus ningula ningulum ningulī ningulae ningula
Genitiv ningulī ningulae ningulī ningulōrum ningulārum ningulōrum
Dativ ningulō ningulae ningulō ningulīs ningulīs ningulīs
Akkusativ ningulum ningulam ningulum ningulōs ningulās ningula
Ablativ ningulō ningulā ningulō ningulīs ningulīs ningulīs

Worttrennung:

nin·gu·lus

Bedeutungen:

[1] archaisch: kein einziger, keiner

Herkunft:

Ableitung zu dem Pronomen singulus → la mit dem Präfix ne- → la[1]

Synonyme:

[1] nullus

Beispiele:

[1] „ne ningulus mederi queat …“ (Gnaeus Marcius Vates, Frg. 2, bei Paulus Diaconus 185)[2]
[1] „Qui ferro minitere atque in te ningulus(Quintus Ennius, Annales Liber II, Vers 130, bei Sextus Pomponius Festus 184)[3]

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ningulus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1163.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 1297.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 1297.
  2. Jürgen Blänsdorf (Herausgeber): Fragmenta poetarum Latinorum epicorum et lyricorum. Praeter Enni Annales et Ciceronis Germanicique Aratea. 4. vermehrte Auflage. De Gruyter, Berlin, New York 2011, ISBN 978-3-11-020915-0, Seite 16.
  3. Johann Vahlen (Herausgeber): Ennianae poesis reliquiae. 2. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1903 (Internet Archive), Seite 22