īgnōrāre (Latein) Bearbeiten

Verb Bearbeiten

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular īgnōrō
2. Person Singular īgnōrās
3. Person Singular īgnōrat
1. Person Plural īgnōrāmus
2. Person Plural īgnōrātis
3. Person Plural īgnōrant
Perfekt 1. Person Singular īgnōrāvī
Imperfekt 1. Person Singular īgnōrābam
Futur 1. Person Singular īgnōrābō
PPP īgnōrātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular īgnōrem
Imperativ Singular īgnōrā
Plural īgnōrāte
Alle weiteren Formen: Flexion:ignorare

Worttrennung:

ig·no·ra·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] transitiv: nicht wissen, nicht kennen

Gegenwörter:

[1] non ignorare

Beispiele:

[1] Ignorat filiam suam stultam esse. (Er weiß nicht, dass seine Tochter dumm ist.)
[1] „quippe illi iniqui ius ignorant neque tenent.“ (Plaut. Amph. prol. 37)[1]

Wortbildungen:

[1] ignorabilis, ignorantia, ignoratio, ignoratus

Übersetzungen Bearbeiten

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ignoro“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 37.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „ignoro


Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 37.